Friday, September 28, 2007

Totalitaire kunst in Iran

In het kader van het omstreden bezoek van Ahmadinejad, president van Iran, aan de Verenigde Staten, hieronder de eisen waaraan kunst moet voldoen, althans volgens Hojjatolislam Abdolreza Khoshnevis. Hij is de 'Director General of Islamic Ideology Dissemination Organization of Fars Province'.

Allereerst zijn volgens Khoshnevis alle vormen van kunst uitingen van een religieus mensbeeld.

  1. "It should discourage superstition and improve demands for reality"
  2. "It should state historical realities"
  3. "It should give priority to Karbala and Imam Khomeini"
  4. "It should fight diversions"
  5. "It should awake the sense of thoughtfulness in the audience"
  6. "It should be well-founded and have no deficiencies"

Ik vraag mij af hoe Avantgarde Iraanse kunst er uit ziet.

(Bron: Tehran Times august 28, 2007)

Wednesday, September 26, 2007

Lekker schelden...

Het valt mij op dat nogal wat politieke cultuurbarbaren in hun dwaasheid menen te moeten melden dat wij in Nederland zuchten onder een Joods-Christelijke traditie. Dat dit volkomen onzin is behoeft geen betoog maar ik doe het toch: ons politiek systeem is bijna rechtstreeks afkomstig van dat van de klassieke Romeinen en Grieken. Trias Politica, scheiding van kerk en staat, de democratie (althans de aan chronische anorexia lijdende schijndemocratie die wij in Nederland hanteren) maar ook het recht zijn Romeinse en Griekse uitvindingen. Daarnaast is ons mensbeeld bepaald door geseculariseerd humanisme enerzijds en liberalisme en kapitalisme onder invloed van de industriele revolutie anderzijds.

Geen christendom.

Geen jodendom.

Iemand zei dat onze verzorgingsstaat te herleiden is naar de compassie voor de medemens zoals het Christendom die predikt, maar dat zou impliceren dat naast godsdienst, dus door geseculariseerde denkers, compassie niet zou kunnen bestaan. Die gedachte getuigt van een soort religieuze zelfoverschatting. De verzorgingsstaat is geseculariseerd door het te incorporeren in de belastingen, en die zijn niet religieus. Ik zou ongelijk hebben als we belasting zouden betalen aan de kerk, die dan de uitkeringen betaalt. Is echter niet het geval.

"Nou, nou, wat zit je weer te schelden. Kan dat niet wat minder? "

Had ik even zin in.

Monday, September 03, 2007

Sandro Botticello


Het werk van de 15e eeuwse Florentijnse schilder Sandro Botticelli heeft mij nooit zo kunnen behagen. De oorzaak daarvan zou kunnen liggen in het feit dat zijn ‘Geboorte van Venus’ en ‘Primavera’ (beide in het Uffizzi te Florence) zoveel zijn gekopieerd op brooddozen en onderbroeken dat de lol er een beetje af is. Daarnaast kwam zijn schilderstijl mij een beetje naief en cartoonachtig over. Maar nu ik een groot deel van zijn oeuvre heb gezien en niet alleen van reprodukties in boeken en op strandkleding ken, ben ik toch onder de indruk geraakt. Met name zijn onbekende werken, zoals de ‘Cestello Annunzacione’, maar vooral ‘La Callunia di Apelle’, dat zijn toch raadselachtig goede werken. Botticelli verstaat de kunst een scene heel dynamisch en met veel aktie weer te geven, maar toch een verstilling te bewerkstelligen door een grote lege ruimte boven de scene te laten. Dat spreekt mij aan. Ik ken geen andere schilder uit die periode die dat effect kan bereiken. Hierbij een plaatje van de ‘Apelles’.