Fantastisch Realisme

Toen Amerikaanse soldaten na de bezetting van Irak een van de paleizen van Saddam Hussein binnenvielen, zagen zij, wellicht tot hun eigen verbazing, schilderijen van de Amerikaanse schilderes Rowena Morrill aan de megalomane muren hangen.

In mijn jeugd raakte ik erg onder de indruk van het schilderwerk van Johannes Franciscus van den Berg, beter bekend onder de naam Johfra. Ik heb een briefwisseling met hem onderhouden waarin wij ons in gezamenlijkheid vonden als verdedigers van de realistische schilderkunst, die op dat moment erg onder vuur lag en niet serieus genomen werd. Dit in tegenstelling tot de abstracte, concrete en conceptuele kunst. Alhoewel ik die verdediging van het realisme later heb laten varen, ik zie nu geen verschil meer tussen realisme en abstractie, en houd mij zowel met het een als het andere bezig, heb ik nog steeds een soort zwak voor het werk van de thans overleden Johfra.

Feitelijk hoort het werk van Rowena Morrill thuis in de schilderschool die Johfra in de jaren vijftig met o.a. de schilderes Diana oprichtte: het fantastisch realisme. In de Verenigde Staten heeft men enkele decennia later ook een fantastisch-realistische school opgericht, waarin bijvoorbeeld Boris Vallejo een belangrijke rol speelde.
Overigens was er in Wenen nog eerder dan in Nederland een fantastisch-realistische school, waarin Ernst Fuchs en de door mij zeer gewaardeerde Rudolf Hausner toe kunnen worden gerekend.

Het werk van Rowena Morrill kan mij bepaald niet bekoren. Ik vind het verschrikkelijke kitsch en vermoed dat de schilderes zich gemotiveerd voelde door het geld dat met dit soort werk kan worden verdiend.

Persfoto van Het Vierkante Ei

Daar staan we dan....

Een Tussendoortje

Als het even niet lukt met de 'serieuze' schilderprojecten, dan pak ik een stukje MDF en ga ik gewoon maar wat schilderen. Dit is een in een uurtje geschilderde interpretatie van een antiek beeldhouwwerk van de Olmeken. Klik er op voor een vergroting.

Liberalisme en Neo-Liberalisme: korte definities

Onder Liberalisme versta ik: de geseculariseerde levensgedachte dat elk mens verantwoordelijk is voor zijn eigen daden, en daarom keuzevrijheid bezit. Deze verlichtingsgedachte is in de loop der tijd verwrongen tot een democratisch liberalisme dat als volgt wordt gedefinieerd: Elke mens moet overal een mening over hebben, ook al heeft hij geen verstand van zaken of uberhaupt geen verstand, en die mening moet ook nog eens te pas en te onpas op zo luid mogelijke wijze aan ten beste ongeinteresseerde derden worden doorgegeven.

Onder Neo-liberalisme versta ik: de geseculariseerde levensgedachte dat onder normale omstandigheden een kapitalistische economie zichzelf financieel in evenwicht houdt. Deze gedachte van Adam Smith is in de loop der tijd verwrongen tot een democratisch Neo-Liberalisme, onder andere gepredikt door de VVD, dat als volgt kan worden gedefinieerd: alle menselijk handelen vindt plaats naar aanleiding van economische motieven. Mensen doen niets als er geen geld mee te verdienen valt. Sterker: de morele juistheid van een handeling is direct te relateren aan de economische resultaten van die handeling.

Beeldende kunst gaat het slecht hebben als de VVD ooit eens aan de macht komt.