Half afgemaakt schilderij

Half afgemaakte poging om een maniëristisch naakt te combineren met de kunstvisie van Yves Klein.. ongeveer uit 1996. Is ook vernietigd.

Drie zelfportretten

Drie zelfportretten, in verschillende posen en hoedanigheden in een soort extreme Caravaggio-stijl.. in die tijd raakte ik erg beinvloed door Romeinse muurschilderingen, ik probeerde door te wassen en schuren een soort muur-effect te bereiken, om de schilderijen wat grafischer te maken. Dat is te zien op het grootste portret, het "Zelfportret als Joodse Wijsgeer"..  Ik heb ze rond 1995 geschilderd. Alleen de kleinste heb ik nog, de andere twee zijn vernietigd. Maar voordat ik ze vernietigde heb ik er nog een dia van gemaakt.

Kruisiging

Dit is een schilderij dat ik ongeveer 20 jaar geleden maakte.. het is een zelfportret als gekruisigde. Ik heb het lang geleden vernietigd, maar heb er nog wel een dia van. Het schilderij komt uit een periode dat ik het coloriet van Rudolf Hausner met de dramatische lichtbehandeling van Caravaggio en de Utrechtse Carravaggisten wilde combineren.

Groot formaat

De Arma-methode: tegen weinig geld een groot spielatframe maken dat sterker is dan datgene wat je in de winkel koopt. Ziehier het resultaat. 1.90 bij 2.60 (geloof ik) en dat wordt dus weer minstens een half jaar schilderen.

Mestkever

Wat je kunt doen met olieverf van de Aldi, een doekje van 30 bij 30 van anderhalve euro en een half uurtje tijd? Een mestkever schilderen, natuurlijk!

Annunciatie

Schilderij is eindelijk af. Ik zat helemaal vast, maar deze week vond ik de oplossing: mestkevers. Er zijn er nu zes op de bodem hun dung aan het wegrollen. Daarnaast heb ik gisteren en vandaag nog wat details verbeterd zoals de schedel, de reiger en wat dingen op de draperie en zo.

Dat was bijna twee jaar schilderen.

Atelier-uitje naar Keulen

Een van de aangename bijverschijnselen van een atelier waarin meerdere kunstenaars werken is de gelegenheid om gezamenlijk tentoonstellingen te bezoeken. Deze foto is gemaakt na het bezoek aan de tentoonstelling met recent werk (helaas geen werk uit de jaren '60 en '70) van David Hockney in het Ludwig in Keulen. We zitten hier in het plaatselijke steak-restaurant en bestellen er nog een koffie met gebak bij.

Ludwig Museum in Keulen

Nadat je de zalen bent doorgelopen waarin de tentoonstelling van David Hockney te zien is, bereik je de prachtige trappengalerij van het Ludwig Museum te Keulen. Normaliter hangt daar de '48 portretten' of de 'Ema' van Gerhard Richter, met wat werk van Sigmar Polke en vaak ook A.R.Penck, dat zijn toch hoogtepunten uit de collectie van het Ludwig, en de beste Europese werken uit de twintigste eeuw. Maar nu hangt dit afzichtelijke ding er. Wat een wansmaak. Ik heb schaamhaar gezien dat interessanter texturen vertoonde, uitgeknepen steenpuisten met een hogere esthetische kwaliteit, aardappelschillen met frappanter kleurschakeringen, en bordeelromannetjes met meer zeggingskracht..

Navraag leert dat de minkukel die dit gedrocht meende te moeten realiseren zich beweegt onder de naam Andreas Schulze. Ik mocht ook vernemen dat Schulze, want verantwoordelijk voor het bestaan van deze onwelriekende drol, zich nu schuilhoudt, onder druk van schaamte en massaal hoongelach en beschimpingen.

Kunnen de Richters en Polke's weer snel terug?