Sunday, June 30, 2013

.. zoals ik er in mijn atelier bijloop...

Helpt mij dan toch... ik heb atelier-kledingadvies nodig. Is er dan nergens een couturier die niet bang is voor een stevige uitdaging? Die, alhoewel ongaarne, ten behoeve van de schone kunsten wil afdalen naar de vochtige grotten van de textiele onbekwaamheid? Iemand die mijn uitgewanden met esthetisch verantwoorde stof wil bedekken?
Stel je toch eens voor dat er later, bij voorkeur na mijn verscheiden, door een ongelukkige filmmaker een documentaire of wat dies meer zij, van mij wordt vervaardigd. Dan kan deze foto er toch niet in. Of in de catalogus van een tentoonstelling in Boymans. De ernst van mijn schilderwerk zal bedolven worden onder korrels zout en bedekt worden met de mantel der schaterlach. Ik word simpelweg de risee van de kunsten.

Saturday, June 29, 2013

Nog een Stuttgart-foto


Stuttgart 2013



Drie foto's die ik deze week in Stuttgart maakte. Ik gebruikte een Canon Eos 5D met een vaste 50mm. 1.4 lens. Beetje nabewerkt in Lightroom.

Saturday, June 22, 2013

Hoe dom is Charles Groenhuijsen?

Charles Groenhuijsen reageerde onlangs, ten overstaan van Knevel en van den Brink, op de negatieve commentaren naar aanleiding van de Amerikaanse massale wereldwijde privacyschendingen zoals die werden geopenbaard door Edward Snowden:

 http://www.groene.nl/2013/25/geen-hype

Charles maakt drie zeer ernstige denkfouten:

Hij stelt ten eerste dat democratisch is besloten het wereldwijde web af te luisteren en alle gegevens op te slaan, maar ik heb geen invloed op de Amerikaanse democratie. Toch wordt mijn mail wel bekeken. Men kan zich bovendien afvragen of in Amerika wel een valide democratisch bestel is. Ze passen hun wetgeving toe op mensen die die wetgeving niet kunnen beïnvloeden, dus buiten Amerika. Daarnaast kunnen wij ook geen invloed uitoefenen op wat er met de gegevens gebeurt, of wie ze kan inzien. De Russen? Chinezen?

Ten tweede en nog veel belangrijker: het internet en de telefoon worden afgeluisterd en op basis van een morele vooringenomenheid gefilterd, en nader beluisterd. Als die moraliteit verandert, en de geschiedenis leert dat moraliteit in de tijd onherroepelijk verandert, worden wij beoordeeld op morele merites die in de toekomst liggen. Dat betekent dat wij zijn overgeleverd aan de toekomstige moraliteit van een land met een discutabele democratie, betwistbaar buitenlands beleid en waar wij geen democratisch toezicht kunnen uitoefenen. Groenhuijsen zegt, dat door afluisterpraktijken Osama Bin Laden is gevonden, maar die is wel vermoord, en moord is geen bestaande straf in het huidige Nederlandse juridische systeem. Dat betekent dat wij als Nederlanders dus geen eigen juridisch systeem meer kunnen handhaven, maar verplicht zijn het Amerikaanse over te nemen zonder dat we democratische invloed daarop kunnen uitoefenen.

Ten derde, en ten ergste, kan men stellen dat een van de belangrijkste pijlers onder de welvaart en stabiliteit in onze regio is de strakke handhaving van de Trias Politica, waarin duidelijk gescheiden wordt tussen de rechtsprekende, wetgevende en uitvoerende macht. Is er iemand die invloed uitoefent in meerdere machten, dan is het gevaar van een dictatuur en politieke en culturele instabiliteit zeer groot. De Amerikaanse overheid treedt het principe van de Trias Politica met voeten. Er is niets dat politiek gevaarlijker is dan dat. Bin Laden is immers vermoord zonder dat er een rechter aan te pas kwam.

Charles Groenhuijsen snapt dit allemaal niet. Die man moet heel snel met pensioen.

Maar wat mij het meeste steekt is dat de Europese commissie niets van zich laat horen.

Friday, June 21, 2013

Dodo in onderschildering

.. het is zoeken naar een goede uitdrukking zodat de dodo een beetje karakter krijgt..

Thursday, June 13, 2013

Over ‘acceptatie’ van homofilie

In veel landen, ook het onze, wordt stevig publiek discours gevoerd over het al dan niet ‘accepteren’ van homofilie, en de daarbij behorende verlening van rechten die ook heterofielen genieten. Mijns inziens wordt die discussie op minstens twee punten gevoerd naar aanleiding van valse vooringenomenheden en redeneerfouten. Ten eerste maakt men op grote schaal de morele fout dat men groepen mensen onderscheidt op basis van wie ze zijn (homo of hetero) en niet wat ze doen. (inbreken, feest vieren, andere mensen hun wil op leggen) Morele bespiegelingen over mensen op basis van wat ze zijn, zijn symptomen van een onhoudbare ethische grondhouding. Het discours zou dus van bijvoorbeeld ‘vinden we dat homo’s gelijke rechten mogen hebben?’ of ‘vinden we dat op scholen moet worden uitgelegd wat homofilie is?’ moeten verschuiven naar bijvoorbeeld: ‘vinden we dat mensen op straat mogen zoenen of seks mogen hebben in het openbaar?’ Ten tweede is het woord ‘acceptatie’ wat merkwaardig in deze context. Indien boven is aangetoond dat het onterecht is om individuen die vanwege hun ‘zijn’ tot een bepaalde groep behoren, dan is het ‘accepteren’ van die groep behoorlijk moreel geladen, omdat het betekent dat er een groep is die vanwege hun ‘zijn’, een onterechte propositie, een bepaalde sociale overheersing heeft, een andere groep uit een soort misplaatste goedertierenheid accepteert. Het kan zijn, dat in de accepterende groep een moordenaar zit, die kun je moreel veroordelen vanwege zijn handelen, terwijl in de geaccepteerde groep een succesvol en geliefd welzijnswerker zit. Het woord ‘accepteren’ is daarmee misplaatst en onterecht classificerend.

Wednesday, June 05, 2013

Over het kunstbegrip van Hans den Hartog Jager

Aantekeningen en schetsen voor een kritisch artikel over het kunstbegrip van Hans de Hartog Jager. Het gros van zijn ideeen is een soort derivaat van het gedachtengoed van HP Bremmer, de huiskunstcriticus van mevrouw Kroller Muller. Als je toestaat dat een kunstwerk een soort absolute, dus in de tijd onveranderlijke, betekenis heeft, die door de kunstenaar intentioneel in het werk is gestopt, dan kom je een paar hele grote problemen tegen. Het eerste probleem is, dat je de kunst zelf erdoor ontkent. wanneer een kunstwerk een visualisatie van een betekenis is, dan kun je beter die betekenis zelf opschrijven, want kunst is een zeer moeilijk communicatiemedium met veel ruis en onwenselijke interpretatieruimte. kunst kan niet een rebus bij een betekenis zijn. het zou ook betekenen dat kunst op een gegeven moment is uitgewerkt, dat wil zeggen, zich niet kan aanpassen aan nieuwe mogelijke betekenissen of interpretaties, dus op een gegeven moment kan worden weggegooid als betekenisvol object, en alleen bestaansrecht heeft als object met esthetische waarde. Het tweede probleem is, dat kunstenaars juist gebruik maken van die bandbreedte van interpretatie, door objecten te maken die voor veel betekenissen aan te wenden zijn. daarmee wordt wel een grote verantwoordelijkheid bij de beschouwer gelegd. HdHJ faalt in zijn gedachte dat een kunstwerk af is als het het atelier van de kunstenaar verlaat. Ik denk, dat een kunstwerk pas af is als het geïnterpreteerd wordt door een toeschouwer, dus het voltooit zich opnieuw, telkens als er een nieuwe toeschouwer is. naar mijn gedachten is een kunstwerk meer iets dat plaats vindt tussen het kunstobject en de beschouwer dan tussen de kunstenaar en zijn kunstwerk. natuurlijk is het voor een kunstcriticus verleidelijk om uit te gaan van een absolute evaluatieve waarde die besloten zou liggen in het object, omdat dat de kunstcriticus als beroepsgroep een zekere existentie verleent als kundige apologeet van de kunsten, en natuurlijk is het aantrekkelijk om, als kunstcriticus bij het opstellen van een exegese over een bepaald kunstwerk, uit te gaan van de gedachten van de kunstenaar, omdat dat institutioneel houvast biedt in een anders volkomen willekeurige situatie. Maar het doet de kunst geen recht. Over sublimatie in de kunst: Als je er van uitgaat dat, vanaf een bepaalde periode, een kunstwerk bedoeld is als sublimatie van de kunstenaar, als kunstwerken bijproducten zijn van dat proces, wat heeft dat dan met mij te maken? waarom moet ik daar getuige van zijn? Waarom moet ik de fossielen van een persoonlijk mentaal proces van een mij onbekend persoon gaan bezichtigen in een museum of galerie, en moet ik er dan ook nog geld voor betalen? De grote filosoof Immanuel Kant had het gelijk aan zijn kant toen hij stelde dat een smaakoordeel en de notie van sublimatie niet samen gaan. Kan het wel zo zijn dat bepaald kan worden of een kunstobject mooi of 'functioneel als kunstwerk' is? Kun je met enige zekerheid zeggen dat een Bouguereau bijvoorbeeld, gemaakt is om mooi te zijn? Volgens mij niet, want dan zou hetzelfde gelden voor werk van Warhol of Richter.