- De
stelling dat moraliteit universeel is, als in een vaststaande orde die
beschouwd kan worden als een menselijke eigenschap, impliceert dat de
mens zelf een uiting van die moraliteit is.
- De stelling dat moraliteit
ideologisch is, veranderbaar, cultureel
bepaald, (ik zou zeker niet willen zeggen arbitrair) impliceert dat
niet de mens zelf maar zijn handelingen uitingen van moraliteit zijn, de
mens zelf is in dat geval noch goed noch slecht.
De laatste, mijn
voorkeur, geeft ruimte voor ethiek, de wijsgerige reflectie op moraal.
De eerste niet, want waarom zou je bespiegelen op een vaststaande orde,
een gegeven, een eigenschap?
De conclusie zou dan luiden dat ethiek als
reflectie op moraal niet relevant zou zijn in een wereld waarin de mens
deugdelijk of ondeugdelijk is. Het volgen van genetisch voorgeschreven
morele eigenschappen zou dan immers voldoende zijn.
No comments:
Post a Comment