Onlangs kreeg ik een nieuwe kans om te promoveren. Er zijn twee manieren om te promoveren: door middel van a-priori onderzoek en door middel van a-posteriori onderzoek.
Het a-posteriori onderzoek gaat als volgt: je bedenkt een onderzoeksvraag en een hypothese, bijvoorbeeld: Een witte WC poept het fijnst. Daarna ga je 100.000 mensen langs met een witte WC en 100.000 mensen met een allesbehalve witte WC en dan ga je die mensen bevragen over hun toiletpret. Kom je er allereerst achter dat ‘fijn poepen’ te subjectief geformuleerd is, daarnaast levert het onderzoek op dat er geen significante correlatie is tussen drol-lol en toiletkleur, andere factoren zoals algemene darmfloratoestand, generieke geestelijke gezondheid en wellicht de aanwezigheid van een moppenboek in de voor het poepen geeigende ruimte, zijn misschien van groter invloed op de schijtjolijt. Maar dat is dan weer aan andere promovendi om te onderzoeken.
Je zou kunnen zeggen dat a-posteriori promovendi eerst een hypothese opstellen, waarna ze die proberen te onderbouwen door waarneming.
Ik ben, zoals uit bovenstaande duidelijk moge worden, een andere insteek gewillig, namelijk die van het a-priori onderzoek. Bij dit onderzoek denk ik na en schrijf ik mijn gedachten op. Het natrekken van die gedachten middels waarneming laat ik aan georganiseerder geesten over.
No comments:
Post a Comment