Monday, December 02, 2013
Bijstere sporen 1
Sommige mensen zijn zekerder over dingen waar ze onzeker over zijn, dan ik ben over dingen waar ik zeker van ben....
Tuesday, November 12, 2013
Arthur Danto overleden..
Arthur Coleman Danto is 25 oktober overleden. Hij was oorspronkelijk een wetenschapsfilosoof, maar specialiseerde zich in de jaren '90 in esthetica. Hij probeerde een kunstfilosofie te formuleren waarin de generieke stellingname was, dat de kunst ten tijde van de Pop-Art van Andy Warhol vanuit een puur intentioneel gezichtspunt in feite overbodig was geworden, en dat alle kunstproduktie tot die tijd een relikwie uit vergane tijden was. Alhoewel ik het totaal niet met zijn door Hegel beinvloede stellingen eens ben, was het voor velen een uitdaging om argumenten te formuleren die zijn radicale gedachten konden weerleggen. Een belangrijk criticus van de gedachten van Danto was de canadees Sparrshot. Het beste boek van Danto is volgens mij "Transfiguration of the Commonplace", alhoewel "Art after the end of Art" het bekendst is. Danto schreef erg beeldend, hij lardeerde tamelijk theoretische stukken met veel metaforen en eigen ervaringen.
Monday, October 21, 2013
Tuesday, October 15, 2013
Ateliers van Lucien van Eerden
In een dorpje bij Eindhoven heeft de kunstenaar Lucien van Eerden een kunstenaarsdorp gebouwd, midden in het bos, waar beeldhouwers kunnen werken. Er zijn diverse ateliers gebouwd in het bos, maar buiten werken kan ook. Lucien heeft op een open plek een zonnetempel gemaakt waar hij dertig jaar aan heeft gewerkt. Een inspirerende omgeving.
Monday, October 07, 2013
Over Zygmund Bauman
Ik
relateer de meest recente opmerkingen van Zygmund Bauman aan het verschijnsel dat
collectiviteit in productie, techniek, wetenschap en begrip een
noodzakelijkheid is. Wij kunnen de door onszelf geschapen wereld niet
meer individueel begrijpen, en dat is niet erg, integendeel, maar het
vereist wel een nieuw soort antropologische identiteit, een mensentype
dat niet echt individueel is, omdat het zijn particuliere begrip van de
wereld niet meer kan handhaven, aangezien 'het begrip' verschoven is
vanaf de mens naar de mensengroep. Het universeel genie, de ultieme
liberaal, kan niet meer bestaan, omdat een individueel mens niet meer
kan begrijpen dan een detail. Dat is een politiek, wetenschappelijk,
maar vooral antropologische verschuiving. En antropologische
aanpassingen gaan gepaard met pijn, tegenzin, onderscheid tussen
avant-garde en achterblijvers, gevoelens van vijandigheid, xenofobie en
wantrouwen, etcetera.
.jpg)
.jpg)
Rupert Sheldrake
Toen ik student was ontmoette ik, samen met een paar andere studenten, de Engelse bioloog-filosoof Rupert Sheldrake. Hij was een lange, Engelse man met een vriendelijke glimlach en veel geduld, en dat bleef hij toen hij zich omringd zag door nieuwsgierige maar vooral kritische Utrechtse studenten.
Hij had een theorie ontwikkeld waarin biologische en antropologische fenomenen konden worden verklaard vanuit een gezichtspunt van collectief bewustzijn, niet zozeer in Burckheimiaans- antropologische termen maar vooral in fysische zin.
Hij had een aantal proefjes bedacht om zijn theorie te staven, zo probeerde hij door duiven te blinddoeken of hen kleine kooitjes van Faraday op het kopje te binden en hen vervolgens naar huis te laten vliegen aan te tonen dat de duiven een biologische link met elkaar kunnen aangaan waardoor ze collectief zicht krijgen op de geografie van de wereld, of de ruimte waarin ze zich bevinden, zonder zelf die geografie waar te nemen. Daarmee trachtte hij aan te tonen dat soorten een biologische of telepathische link met elkaar hebben die hen helpt of mede definieert. Ook zijn experimenten met de telepathische papegaai Aimee zijn bekend.
Veel vragen blijven over: hoe kan het dan dat alleen soorten kunnen linken, waarom kunnen wij mensen niet met de duiven linken, dan hebben we dat hele GPS niet meer nodig. Hoe kun je iets aantonen dat eigenlijk niet aan te tonen valt, in de zin dat biologische telepathie niet aantoonbaar is... er gaat immers geen naaldje van een spectrometer of geigerteller, of wat dan ook, trillen als Aimee de Papegaai telepathisch wordt.
Daar maakte Sheldrake een interessante opmerking: de zon heeft geen bewustzijn omdat wij het niet nodig achten dat de zon een bewustzijn heeft om aan onze definitie van 'zon' te voldoen. Dat is een aardige opmerking tegen de vermeende objectiviteit van zowel wetenschap als empirie, krachtiger wellicht dan die van Bruno Latour.
Later kreeg ik in de gaten dat Sheldrake een van de wetenschappers van 'Een Schitterend Ongeluk' was, maar daar, tussen Alpha-Male-Scientists als Daniel '-Eerst Zien Dan Geloven-' Dennett, niet helemaal serieus werd genomen.
Hij had een theorie ontwikkeld waarin biologische en antropologische fenomenen konden worden verklaard vanuit een gezichtspunt van collectief bewustzijn, niet zozeer in Burckheimiaans- antropologische termen maar vooral in fysische zin.
Hij had een aantal proefjes bedacht om zijn theorie te staven, zo probeerde hij door duiven te blinddoeken of hen kleine kooitjes van Faraday op het kopje te binden en hen vervolgens naar huis te laten vliegen aan te tonen dat de duiven een biologische link met elkaar kunnen aangaan waardoor ze collectief zicht krijgen op de geografie van de wereld, of de ruimte waarin ze zich bevinden, zonder zelf die geografie waar te nemen. Daarmee trachtte hij aan te tonen dat soorten een biologische of telepathische link met elkaar hebben die hen helpt of mede definieert. Ook zijn experimenten met de telepathische papegaai Aimee zijn bekend.
Veel vragen blijven over: hoe kan het dan dat alleen soorten kunnen linken, waarom kunnen wij mensen niet met de duiven linken, dan hebben we dat hele GPS niet meer nodig. Hoe kun je iets aantonen dat eigenlijk niet aan te tonen valt, in de zin dat biologische telepathie niet aantoonbaar is... er gaat immers geen naaldje van een spectrometer of geigerteller, of wat dan ook, trillen als Aimee de Papegaai telepathisch wordt.
Daar maakte Sheldrake een interessante opmerking: de zon heeft geen bewustzijn omdat wij het niet nodig achten dat de zon een bewustzijn heeft om aan onze definitie van 'zon' te voldoen. Dat is een aardige opmerking tegen de vermeende objectiviteit van zowel wetenschap als empirie, krachtiger wellicht dan die van Bruno Latour.
Later kreeg ik in de gaten dat Sheldrake een van de wetenschappers van 'Een Schitterend Ongeluk' was, maar daar, tussen Alpha-Male-Scientists als Daniel '-Eerst Zien Dan Geloven-' Dennett, niet helemaal serieus werd genomen.
Saturday, October 05, 2013
Friday, October 04, 2013
Reclining Buddhistus
Monday, September 23, 2013
Kunst Culinair Voor wie houdt van moderne kunst en culinair genieten
Vrijdag
1 november 2013, 18:00
– 22:00 uur
deel
1, “De geboorte van de abstracte kunst“
De
geheimen van de abstracte kunst worden onthuld:
wat is eigenlijk abstracte kunst? Waarom bestaat abstracte kunst en wie waren de pioniers? Is het zo, zoals sommigen beweren, dat abstracte kunst ook door kinderen kan worden gemaakt, of is er iets anders aan de hand? Hoe moet je nou eigenlijk naar abstracte kunst kijken? Wat is het verschil tussen Europese en Amerikaanse abstractie?
Vrijdag
22 november 2013, 18:00 – 22:00 uur
deel
2, “Over conceptuele kunst”
De
geheimen van de conceptuele kunst worden onthuld:
wat is conceptualisme en waar komt het vandaan? Wie zijn de pioniers van de conceptuele kunst? Wat moet je er eigenlijk mee? Wat zijn happenings en performances, en hoe zou je die kunnen bekijken? Wat is de rol van approprianisme en conceptualisme in het postmodernisme? En daarna?
Vrijdag
10 januari 2014, 18:00 – 22:00 uur:
deel
3, “Hedendaagse kunst na het postmodernisme”.
De
geheimen van de actuele kunst worden onthuld:
wat gebeurt
er op dit moment, de afgelopen tien tot twintig jaar? Hoe zit het met fotografie? Zijn er nog scholen die realistisch schilderen? Wat zijn de uitwassen en hoe kun je die bekijken?
Door:
Jacob van der Linden, kunsthistoricus en filosoof
Beike
Grosfeld, culinair enthousiasteling, tekenaar/schilder
|
| Adres: Bisschop Janssenstraat 4a, in de oude bakkerij |
| Kosten:
€ 35,= voor één avond of 90,= voor drie avonden culinair en cultureel genieten. |
Aanmelden:
Door
overmaking van het gewenste bedrag op
ING rek. nr. 2769388 t.n.v. Beike Grosfeld, o.v.v. “Kunstculinair” en de gewenste cursus data/datum.
Vragen?
Stuur een mail naar….
Praktische
informatie en zaken waarmee wij rekening moeten
houden m.b.t. het menu: Beike Grosfeld beikegrosfeld@gmail.com |
Friday, September 20, 2013
Thursday, September 19, 2013
Korte mijmering over ziek zijn..
Ongeveer een halve liter bacterien huizen gemiddeld in het lichaam van een volwassen persoon. Die bacterien zijn doorgaans niet schadelijk, de meeste soorten onderhouden met ons een symbiotische relatie, sommige leven in het verteringskanaal en helpen ons met het afbreken van voedsel, anderen leven op onze huid en beschermen ons tegen vreemde en schadelijke bacteriesoorten, de overigen tolereren we gewoon. Een groot aantal ziekten wordt veroorzaakt door een tijdelijk verschoven evenwicht, bijvoorbeeld doordat een bepaalde bacterie plotsklaps in aantal wordt gedecimeerd, kan een concurrerende soort groots uitbreiden en daardoor worden we ziek. Mochten bacterien een soortgelijk bewustzijn bezitten als mensen, dan zouden ze mijn endeldarm heel goed als universum kunnen beschouwen, en hun tijdsbesef zou gedicteerd worden door mijn stoelgang.
Monday, September 16, 2013
Schilderij van Ton van den Boomgaard
Vernietigd
Saturday, September 14, 2013
Painting drapery
Thursday, September 12, 2013
Kunst en Politiek
Kunst is niet elitair. Het is geen maatschappelijk domein. Je kunt het niet subsidieren, je kunt alleen de omstandigheden waarin kunst kan groeien subsidieren. Net als persoonlijke of intersubjectieve relaties zijn kunstwerken existentieel volkomen afhankelijk van de specifieke situatie en de aanwezigen. Goede kunstwerken zijn als vrienden, onder bepaalde omstandigheden, en vriendschap kun je niet financieel of politiek objectiveren. Maar net als vriendschap is kunst voor iedereen een noodzakelijke voorwaarde. Ook voor de kunstscepticus. Het tragische is, dat hij dat zelf niet in ziet.
Tuesday, September 10, 2013
Mijmering..
Een korte mijmering....
"Hoe kun je leven, in je dorp, verstoken van informatie, wetenschap, humanismen, je bent omringd door de dorpelingen, dat is je leven, je wereld. Je dorp is tussen heuvels gelegen, maar je beklimt die heuvels nooit om te zien hoe de andere kant er uit ziet, hoe kun je het universum begrijpen, de wereld, de mensheid, als je alleen je dorp ter bestudering kunt gebruiken? Ben je niet nieuwsgierig, voel je geen honger naar kennis over alles dat niet in je dorp ter beschikking is, ken je geen verwondering, vraag je je wel eens af of alles wat in je dorp zo vanzelfsprekend is, in de wereld niet allang achterhaald is? Denk je niet dat er mensen op de wereld zijn die beter hebben nagedacht dan je mede dorpelingen? Ben je niet op zoek naar nieuwe kunst, nieuwe vormgeving, nieuwe ideeën, nieuwe strategieën?"
"Hoe kun je leven met zulk een honger naar kennis, die je nooit zult kunnen stillen. Ook al reis je naar de maan, mars en verder, ook al ontmoet je iedereen die leeft en iedereen die reeds verscheiden is erbij... Hoe kun je het vermogen ontberen om tevreden te zijn met de omgeving en de dingen die zijn, zonder jezelf in peilloze diepten van ongeluk en melancholie te storten? Waarom ben je niet tevreden? Waarom is het niet genoeg? Je kunt niet eens aangeven wanneer het wel genoeg is, wanneer je de horizon kunt laten wat hij is, en rust kunt vinden op de plaats waar je bent, tevredenheid, stilte, rust, om jezelf te laten onderdompelen in alles wat goed is in het gebied waar je bent geboren, want daar waar je bent geboren, daar kun je jezelf vinden en de genoegdoening die je zo nodig hebt, als dat niet zo zou zijn, dan zou reizen immers geen avontuur zijn. Waarom geloof je dat kennis je gelukkiger maakt, als je ook hier, in het dorp, naast een oude man kunt zitten die je zijn levensverhaal vertelt.. Als je hem een biertje schenkt of een sigaret geeft. Waarom moet je giraffen en neushoorns zien als hier zwanen en eekhoorns zijn. Waarom is de Baobab anders dan een berk?
Monday, September 09, 2013
Schilderijen op een tentoonstelling
Thursday, September 05, 2013
Saturday, August 31, 2013
Tuesday, August 27, 2013
Landschapjes..
Monday, August 26, 2013
Immersie 33
Enige denkfouten van derden:
Ik denk niet, dat een representatie die meer lijkt op datgene wat wordt gerepresenteerd, meer immersie oplevert dan een representatie die niet lijkt op datgene wat wordt gerepresenteerd. Als dat wel zo zou zijn, dan zouden 3d-films aantoonbaar meer immersie moeten opleveren dan 2d-films. Of een film meer dan een boek.(er zijn veel meer argumenten voor deze stelling te poneren)
Ik denk niet dat er een verschil in mate van representatie bij uiteenlopende media bestaat, dus dat de representatieve waarde (??) van een realistisch schilderij groter is dan die van een muziekstuk van Beethoven.
Ik denk niet dat je 'een beetje' kunt geloven in een representatie. Je gelooft er in of niet. Ik denk niet dat 'geloven' ("belief") in een representatie relevant is voor een goed begrip van immersie. Ik denk dat een andere begrippenreeks meer soelaas biedt. Als je het begrip 'geloof' gaat gebruiken om de effectiviteit en mechanismen van immersie te meten of te begrijpen, kom je immers onoverkomelijke problemen tegen, zoals: hoe kun je je geloof in de werkelijkheid opgeven voor een bewezen gefingeerde representatie? Is dat voorstelbaar? (nee)
Ik denk niet, dat zeker weten dat een representatie echt is, relevante informatie oplevert voor begrip over de mechanismen achter immersie. Ik denk, dat er in dat geval geen sprake is van immersie, omdat het zeker weten, dat de representatie niet echt is, van beslissend belang is voor immersie.
Ik denk niet, dat non-lineaire verhaallijnen, of multi-lineaire verhaallijnen, zoals in computerspellen, waarbij de speler zelf de verhaallijn kan bepalen binnen de restricties van het spel, als tegengesteld aan lineaire verhaallijnen zoals films of boeken, meer immersie opleveren.
Ik denk, dat het begrip 'interactie' als verbindende factor tussen een speler en een spel met een niet lineaire verhaallijn, veel te beperkt is, om de mechanismen achter immersie te kunnen begrijpen. Men zou zich minstens moeten bedienen van de begrippen 'communicatie', 'interactie' en 'intersubjectiviteit'. Naar mijn idee ligt het mechanisme achter immersie veeleer achter het begrip 'intersubjectiviteit', en niet achter 'geloof', interactie' of 'volledigheid in representatie'.
Ik denk, dat als een representatie meer op de werkelijkheid lijkt, met name in het geval van de positie van de gebruiker van het medium en zijn rol in of ten opzichte van de representatie, dat dan de immersie wordt gecompromitteerd. Er zijn veel aanwijzingen die die stelling ondersteunen.
Daarom wordt de realistische kwaliteit van een representatie altijd, terecht, opgeofferd om de intersubjectiviteit te vergroten. Interactie is een manier om de werkelijkheidszin van een representatie op te offeren ten behoeve van intersubjectiviteit. Het is een 'defect' in de representatie, moedwillig ingebracht. Dergelijke defecten vindt men in alle representatieve media. Men noemt ze ook de specifieke 'taal van het medium', die je als maker van mediale objecten moet leren kennen en gebruiken.
Interactie staat in dienst van intersubjectiviteit (en niet van de representatie, integendeel) en je zou kunnen zeggen dat immersie een psychische of morele toestand is, die voortkomt uit confrontaties met mediale intersubjectiviteit. Een dergelijke toestand heeft niets met geloof te maken of met het vrijwillig opgeven van het geloof in de bewijsbaar juiste of waarneembare werkelijkheid en identiteit, ten faveure van een gerepresenteerde werkelijkheid en identiteit.
Je zou in eerste instantie, terecht, kunnen opmerken dat intersubjectiviteit een bepaalde hoge vorm van contact tussen twee subjecten is. Hoe kan je intersubjectiviteit met een representatie, dus een object, verkrijgen? Dat is een terechte vraag, en mijn antwoord ligt besloten in een 'God'-notie. Als je gebruik maakt van een representatie weet je dat die intentioneel door iemand is gemaakt. Er bestaan geen niet-intentionele representaties. Dat betekent dat die intentionaliteit subjectief is, zij het in bepaalde, beperkte, lengte en binnen de restricties van het medium en het begrip van dat medium bij de persoon die de representatie heeft vervaardigd. Die persoon is 'God', in de gerepresenteerde wereld.
Ik denk niet, dat een representatie die meer lijkt op datgene wat wordt gerepresenteerd, meer immersie oplevert dan een representatie die niet lijkt op datgene wat wordt gerepresenteerd. Als dat wel zo zou zijn, dan zouden 3d-films aantoonbaar meer immersie moeten opleveren dan 2d-films. Of een film meer dan een boek.(er zijn veel meer argumenten voor deze stelling te poneren)
Ik denk niet dat er een verschil in mate van representatie bij uiteenlopende media bestaat, dus dat de representatieve waarde (??) van een realistisch schilderij groter is dan die van een muziekstuk van Beethoven.
Ik denk niet dat je 'een beetje' kunt geloven in een representatie. Je gelooft er in of niet. Ik denk niet dat 'geloven' ("belief") in een representatie relevant is voor een goed begrip van immersie. Ik denk dat een andere begrippenreeks meer soelaas biedt. Als je het begrip 'geloof' gaat gebruiken om de effectiviteit en mechanismen van immersie te meten of te begrijpen, kom je immers onoverkomelijke problemen tegen, zoals: hoe kun je je geloof in de werkelijkheid opgeven voor een bewezen gefingeerde representatie? Is dat voorstelbaar? (nee)
Ik denk niet, dat zeker weten dat een representatie echt is, relevante informatie oplevert voor begrip over de mechanismen achter immersie. Ik denk, dat er in dat geval geen sprake is van immersie, omdat het zeker weten, dat de representatie niet echt is, van beslissend belang is voor immersie.
Ik denk niet, dat non-lineaire verhaallijnen, of multi-lineaire verhaallijnen, zoals in computerspellen, waarbij de speler zelf de verhaallijn kan bepalen binnen de restricties van het spel, als tegengesteld aan lineaire verhaallijnen zoals films of boeken, meer immersie opleveren.
Ik denk, dat het begrip 'interactie' als verbindende factor tussen een speler en een spel met een niet lineaire verhaallijn, veel te beperkt is, om de mechanismen achter immersie te kunnen begrijpen. Men zou zich minstens moeten bedienen van de begrippen 'communicatie', 'interactie' en 'intersubjectiviteit'. Naar mijn idee ligt het mechanisme achter immersie veeleer achter het begrip 'intersubjectiviteit', en niet achter 'geloof', interactie' of 'volledigheid in representatie'.
Ik denk, dat als een representatie meer op de werkelijkheid lijkt, met name in het geval van de positie van de gebruiker van het medium en zijn rol in of ten opzichte van de representatie, dat dan de immersie wordt gecompromitteerd. Er zijn veel aanwijzingen die die stelling ondersteunen.
Daarom wordt de realistische kwaliteit van een representatie altijd, terecht, opgeofferd om de intersubjectiviteit te vergroten. Interactie is een manier om de werkelijkheidszin van een representatie op te offeren ten behoeve van intersubjectiviteit. Het is een 'defect' in de representatie, moedwillig ingebracht. Dergelijke defecten vindt men in alle representatieve media. Men noemt ze ook de specifieke 'taal van het medium', die je als maker van mediale objecten moet leren kennen en gebruiken.
Interactie staat in dienst van intersubjectiviteit (en niet van de representatie, integendeel) en je zou kunnen zeggen dat immersie een psychische of morele toestand is, die voortkomt uit confrontaties met mediale intersubjectiviteit. Een dergelijke toestand heeft niets met geloof te maken of met het vrijwillig opgeven van het geloof in de bewijsbaar juiste of waarneembare werkelijkheid en identiteit, ten faveure van een gerepresenteerde werkelijkheid en identiteit.
Je zou in eerste instantie, terecht, kunnen opmerken dat intersubjectiviteit een bepaalde hoge vorm van contact tussen twee subjecten is. Hoe kan je intersubjectiviteit met een representatie, dus een object, verkrijgen? Dat is een terechte vraag, en mijn antwoord ligt besloten in een 'God'-notie. Als je gebruik maakt van een representatie weet je dat die intentioneel door iemand is gemaakt. Er bestaan geen niet-intentionele representaties. Dat betekent dat die intentionaliteit subjectief is, zij het in bepaalde, beperkte, lengte en binnen de restricties van het medium en het begrip van dat medium bij de persoon die de representatie heeft vervaardigd. Die persoon is 'God', in de gerepresenteerde wereld.
Schilderen is....
Schilderen is net als de hond voeren, als je het niet regelmatig doet dan zal de hond je doodbijten en opeten.
Sunday, August 25, 2013
Oudste kunstwerk ooit...
Wetenschappers hebben tot nu toe aangenomen dat het oudste kunstwerk, zijnde een intentionele representatie, gemaakt is door onze voorouder, de Homo Sapiens, in de Grotten van Chauvet. Maar in 2012 zijn in de Cueva de Nerja in Spanje grottekeningen ontdekt van zeehonden, die naar men vermoedt, meer dan 40.000 jaar oud zijn.
Dat is 14.000 jaar ouder dan de tekeningen in Chauvet.
Het wordt nog gekker, want dat is niet het enige revolutionaire. Men vermoedt namelijk ook dat de tekeningen zijn gemaakt door Neanderthalers, en niet door Homo Sapiens. Neanderthalers zijn, naar verluidt, geen voorouders van de moderne mens, wat betekent dat de mens niet verantwoordelijk is voor de eerste intentionele representatie op aarde. Er moet nog meer onderzoek plaatsvinden, en Spanje is failliet, dus dat laat nog even op zich wachten.
Die grotten zou ik graag eens bekijken.
Dat is 14.000 jaar ouder dan de tekeningen in Chauvet.
Het wordt nog gekker, want dat is niet het enige revolutionaire. Men vermoedt namelijk ook dat de tekeningen zijn gemaakt door Neanderthalers, en niet door Homo Sapiens. Neanderthalers zijn, naar verluidt, geen voorouders van de moderne mens, wat betekent dat de mens niet verantwoordelijk is voor de eerste intentionele representatie op aarde. Er moet nog meer onderzoek plaatsvinden, en Spanje is failliet, dus dat laat nog even op zich wachten.
Die grotten zou ik graag eens bekijken.
Video van mijn recentste schilderij
Saturday, August 24, 2013
Friday, August 23, 2013
Friday, August 16, 2013
Sunday, August 11, 2013
Atelieropstelling
Friday, August 09, 2013
Gevulde reliekhouder
Kroon van Kunigunde
Thursday, August 08, 2013
Giacomo voor Martin Schaffner
Thursday, July 18, 2013
Abstract 5 b and c....
Abstract 5a
Wednesday, July 17, 2013
Post op Linkedin over kunst en schoonheid
Ik schreef de volgend post op een LinkedIn thread waarin men nogal tekeer gaat tegen een moderne benadering van beeldende kunst, ten faveure van een ArtRenewal-achtig conservatisme, een vage notie van schoonheid en egocentrische kunst-autonomie.
"In the above string of comments, there seems to be some confusion on beauty as necessary component of art. Firstly, the word 'beauty' is difficult to define. One can say that an object is beautiful if it invokes some kind of aesthetic experience, but not necessary a pleasing one. This experience can be determined in terms of emotion or in Kantian terms... very difficult. I suspect many of the contributors above use the term 'beauty' without knowledge of the difficulties this term invokes. On the other hand, if beauty is a necessary quality of art, it is difficult to compete with nature, a notion that, perhaps, renders art inefficient. Whatever you paint, nature is always more beautiful. Some respond to that dilemma with the notion that there is something of the painter in every painting, and the mind of the painter is beautiful. "If anyone does not see my beauty in my paintings, well, that is their loss..." But that leaves us with the remaining question: what is so interesting about me that I want to translate it into paintings or other artworks in order to let people have an insight in me? Can't they just meet me? As far as I know these concepts of art do not do art justice. "
"In the above string of comments, there seems to be some confusion on beauty as necessary component of art. Firstly, the word 'beauty' is difficult to define. One can say that an object is beautiful if it invokes some kind of aesthetic experience, but not necessary a pleasing one. This experience can be determined in terms of emotion or in Kantian terms... very difficult. I suspect many of the contributors above use the term 'beauty' without knowledge of the difficulties this term invokes. On the other hand, if beauty is a necessary quality of art, it is difficult to compete with nature, a notion that, perhaps, renders art inefficient. Whatever you paint, nature is always more beautiful. Some respond to that dilemma with the notion that there is something of the painter in every painting, and the mind of the painter is beautiful. "If anyone does not see my beauty in my paintings, well, that is their loss..." But that leaves us with the remaining question: what is so interesting about me that I want to translate it into paintings or other artworks in order to let people have an insight in me? Can't they just meet me? As far as I know these concepts of art do not do art justice. "
Sunday, July 14, 2013
Tuesday, July 09, 2013
Friday, July 05, 2013
Detail van een vernietigd schilderij
Sunday, June 30, 2013
.. zoals ik er in mijn atelier bijloop...
Stel je toch eens voor dat er later, bij voorkeur na mijn verscheiden, door een ongelukkige filmmaker een documentaire of wat dies meer zij, van mij wordt vervaardigd. Dan kan deze foto er toch niet in. Of in de catalogus van een tentoonstelling in Boymans. De ernst van mijn schilderwerk zal bedolven worden onder korrels zout en bedekt worden met de mantel der schaterlach. Ik word simpelweg de risee van de kunsten.
Saturday, June 29, 2013
.jpg)
Stuttgart 2013
verkleind.jpg)
verkleind.jpg)
verkleind.jpg)
Saturday, June 22, 2013
Hoe dom is Charles Groenhuijsen?
Charles Groenhuijsen reageerde onlangs, ten overstaan van Knevel en van den Brink, op de negatieve commentaren naar aanleiding van de Amerikaanse massale wereldwijde privacyschendingen zoals die werden geopenbaard door Edward Snowden:
http://www.groene.nl/2013/25/geen-hype
Charles maakt drie zeer ernstige denkfouten:
Hij stelt ten eerste dat democratisch is besloten het wereldwijde web af te luisteren en alle gegevens op te slaan, maar ik heb geen invloed op de Amerikaanse democratie. Toch wordt mijn mail wel bekeken. Men kan zich bovendien afvragen of in Amerika wel een valide democratisch bestel is. Ze passen hun wetgeving toe op mensen die die wetgeving niet kunnen beïnvloeden, dus buiten Amerika. Daarnaast kunnen wij ook geen invloed uitoefenen op wat er met de gegevens gebeurt, of wie ze kan inzien. De Russen? Chinezen?
Ten tweede en nog veel belangrijker: het internet en de telefoon worden afgeluisterd en op basis van een morele vooringenomenheid gefilterd, en nader beluisterd. Als die moraliteit verandert, en de geschiedenis leert dat moraliteit in de tijd onherroepelijk verandert, worden wij beoordeeld op morele merites die in de toekomst liggen. Dat betekent dat wij zijn overgeleverd aan de toekomstige moraliteit van een land met een discutabele democratie, betwistbaar buitenlands beleid en waar wij geen democratisch toezicht kunnen uitoefenen. Groenhuijsen zegt, dat door afluisterpraktijken Osama Bin Laden is gevonden, maar die is wel vermoord, en moord is geen bestaande straf in het huidige Nederlandse juridische systeem. Dat betekent dat wij als Nederlanders dus geen eigen juridisch systeem meer kunnen handhaven, maar verplicht zijn het Amerikaanse over te nemen zonder dat we democratische invloed daarop kunnen uitoefenen.
Ten derde, en ten ergste, kan men stellen dat een van de belangrijkste pijlers onder de welvaart en stabiliteit in onze regio is de strakke handhaving van de Trias Politica, waarin duidelijk gescheiden wordt tussen de rechtsprekende, wetgevende en uitvoerende macht. Is er iemand die invloed uitoefent in meerdere machten, dan is het gevaar van een dictatuur en politieke en culturele instabiliteit zeer groot. De Amerikaanse overheid treedt het principe van de Trias Politica met voeten. Er is niets dat politiek gevaarlijker is dan dat. Bin Laden is immers vermoord zonder dat er een rechter aan te pas kwam.
Charles Groenhuijsen snapt dit allemaal niet. Die man moet heel snel met pensioen.
Maar wat mij het meeste steekt is dat de Europese commissie niets van zich laat horen.
http://www.groene.nl/2013/25/geen-hype
Charles maakt drie zeer ernstige denkfouten:
Hij stelt ten eerste dat democratisch is besloten het wereldwijde web af te luisteren en alle gegevens op te slaan, maar ik heb geen invloed op de Amerikaanse democratie. Toch wordt mijn mail wel bekeken. Men kan zich bovendien afvragen of in Amerika wel een valide democratisch bestel is. Ze passen hun wetgeving toe op mensen die die wetgeving niet kunnen beïnvloeden, dus buiten Amerika. Daarnaast kunnen wij ook geen invloed uitoefenen op wat er met de gegevens gebeurt, of wie ze kan inzien. De Russen? Chinezen?
Ten tweede en nog veel belangrijker: het internet en de telefoon worden afgeluisterd en op basis van een morele vooringenomenheid gefilterd, en nader beluisterd. Als die moraliteit verandert, en de geschiedenis leert dat moraliteit in de tijd onherroepelijk verandert, worden wij beoordeeld op morele merites die in de toekomst liggen. Dat betekent dat wij zijn overgeleverd aan de toekomstige moraliteit van een land met een discutabele democratie, betwistbaar buitenlands beleid en waar wij geen democratisch toezicht kunnen uitoefenen. Groenhuijsen zegt, dat door afluisterpraktijken Osama Bin Laden is gevonden, maar die is wel vermoord, en moord is geen bestaande straf in het huidige Nederlandse juridische systeem. Dat betekent dat wij als Nederlanders dus geen eigen juridisch systeem meer kunnen handhaven, maar verplicht zijn het Amerikaanse over te nemen zonder dat we democratische invloed daarop kunnen uitoefenen.
Ten derde, en ten ergste, kan men stellen dat een van de belangrijkste pijlers onder de welvaart en stabiliteit in onze regio is de strakke handhaving van de Trias Politica, waarin duidelijk gescheiden wordt tussen de rechtsprekende, wetgevende en uitvoerende macht. Is er iemand die invloed uitoefent in meerdere machten, dan is het gevaar van een dictatuur en politieke en culturele instabiliteit zeer groot. De Amerikaanse overheid treedt het principe van de Trias Politica met voeten. Er is niets dat politiek gevaarlijker is dan dat. Bin Laden is immers vermoord zonder dat er een rechter aan te pas kwam.
Charles Groenhuijsen snapt dit allemaal niet. Die man moet heel snel met pensioen.
Maar wat mij het meeste steekt is dat de Europese commissie niets van zich laat horen.
Friday, June 21, 2013
Dodo in onderschildering
.. het is zoeken naar een goede uitdrukking zodat de dodo een beetje karakter krijgt..
Thursday, June 13, 2013
Over ‘acceptatie’ van homofilie
In veel landen, ook het onze, wordt stevig publiek discours gevoerd over het al dan niet ‘accepteren’ van homofilie, en de daarbij behorende verlening van rechten die ook heterofielen genieten.
Mijns inziens wordt die discussie op minstens twee punten gevoerd naar aanleiding van valse vooringenomenheden en redeneerfouten.
Ten eerste maakt men op grote schaal de morele fout dat men groepen mensen onderscheidt op basis van wie ze zijn (homo of hetero) en niet wat ze doen. (inbreken, feest vieren, andere mensen hun wil op leggen) Morele bespiegelingen over mensen op basis van wat ze zijn, zijn symptomen van een onhoudbare ethische grondhouding. Het discours zou dus van bijvoorbeeld ‘vinden we dat homo’s gelijke rechten mogen hebben?’ of ‘vinden we dat op scholen moet worden uitgelegd wat homofilie is?’ moeten verschuiven naar bijvoorbeeld: ‘vinden we dat mensen op straat mogen zoenen of seks mogen hebben in het openbaar?’
Ten tweede is het woord ‘acceptatie’ wat merkwaardig in deze context. Indien boven is aangetoond dat het onterecht is om individuen die vanwege hun ‘zijn’ tot een bepaalde groep behoren, dan is het ‘accepteren’ van die groep behoorlijk moreel geladen, omdat het betekent dat er een groep is die vanwege hun ‘zijn’, een onterechte propositie, een bepaalde sociale overheersing heeft, een andere groep uit een soort misplaatste goedertierenheid accepteert. Het kan zijn, dat in de accepterende groep een moordenaar zit, die kun je moreel veroordelen vanwege zijn handelen, terwijl in de geaccepteerde groep een succesvol en geliefd welzijnswerker zit. Het woord ‘accepteren’ is daarmee misplaatst en onterecht classificerend.
Wednesday, June 05, 2013
Over het kunstbegrip van Hans den Hartog Jager
Aantekeningen en schetsen voor een kritisch artikel over het kunstbegrip van Hans de Hartog Jager.
Het gros van zijn ideeen is een soort derivaat van het gedachtengoed van HP Bremmer, de huiskunstcriticus van mevrouw Kroller Muller.
Als je toestaat dat een kunstwerk een soort absolute, dus in de tijd onveranderlijke, betekenis heeft, die door de kunstenaar intentioneel in het werk is gestopt, dan kom je een paar hele grote problemen tegen. Het eerste probleem is, dat je de kunst zelf erdoor ontkent. wanneer een kunstwerk een visualisatie van een betekenis is, dan kun je beter die betekenis zelf opschrijven, want kunst is een zeer moeilijk communicatiemedium met veel ruis en onwenselijke interpretatieruimte. kunst kan niet een rebus bij een betekenis zijn. het zou ook betekenen dat kunst op een gegeven moment is uitgewerkt, dat wil zeggen, zich niet kan aanpassen aan nieuwe mogelijke betekenissen of interpretaties, dus op een gegeven moment kan worden weggegooid als betekenisvol object, en alleen bestaansrecht heeft als object met esthetische waarde. Het tweede probleem is, dat kunstenaars juist gebruik maken van die bandbreedte van interpretatie, door objecten te maken die voor veel betekenissen aan te wenden zijn. daarmee wordt wel een grote verantwoordelijkheid bij de beschouwer gelegd.
HdHJ faalt in zijn gedachte dat een kunstwerk af is als het het atelier van de kunstenaar verlaat. Ik denk, dat een kunstwerk pas af is als het geïnterpreteerd wordt door een toeschouwer, dus het voltooit zich opnieuw, telkens als er een nieuwe toeschouwer is. naar mijn gedachten is een kunstwerk meer iets dat plaats vindt tussen het kunstobject en de beschouwer dan tussen de kunstenaar en zijn kunstwerk. natuurlijk is het voor een kunstcriticus verleidelijk om uit te gaan van een absolute evaluatieve waarde die besloten zou liggen in het object, omdat dat de kunstcriticus als beroepsgroep een zekere existentie verleent als kundige apologeet van de kunsten, en natuurlijk is het aantrekkelijk om, als kunstcriticus bij het opstellen van een exegese over een bepaald kunstwerk, uit te gaan van de gedachten van de kunstenaar, omdat dat institutioneel houvast biedt in een anders volkomen willekeurige situatie. Maar het doet de kunst geen recht.
Over sublimatie in de kunst: Als je er van uitgaat dat, vanaf een bepaalde periode, een kunstwerk bedoeld is als sublimatie van de kunstenaar, als kunstwerken bijproducten zijn van dat proces, wat heeft dat dan met mij te maken? waarom moet ik daar getuige van zijn? Waarom moet ik de fossielen van een persoonlijk mentaal proces van een mij onbekend persoon gaan bezichtigen in een museum of galerie, en moet ik er dan ook nog geld voor betalen?
De grote filosoof Immanuel Kant had het gelijk aan zijn kant toen hij stelde dat een smaakoordeel en de notie van sublimatie niet samen gaan.
Kan het wel zo zijn dat bepaald kan worden of een kunstobject mooi of 'functioneel als kunstwerk' is? Kun je met enige zekerheid zeggen dat een Bouguereau bijvoorbeeld, gemaakt is om mooi te zijn? Volgens mij niet, want dan zou hetzelfde gelden voor werk van Warhol of Richter.
Thursday, May 30, 2013
Over sociale anthropologie
Een slecht mens, dat zie je niet vaak. Een echt slecht mens, bedoel ik. Er bestaan natuurlijk veel mensen met slechte eigenschappen, maar ik doel nu op een in en in slecht mens. Als je er een ontmoet, toevallig, of omdat je er naar op zoek bent, houd dan afstand, bestudeer hem, maar laat je niet teveel met hem in. Je kunt best zijn vriend of kennis worden, maar neem dan een aantal regels in acht. Regels, die bedoeld zijn om jezelf te beschermen tegen zijn kwade invloed, maar ook om de slechte mens in zijn waarde te laten, want ze zijn immers zeldzaam, en anderen zouden ook de behoefte kunnen hebben om hem te bestuderen. De belangrijkste regel is, dat je een slecht mens nooit werkelijk in je leven toelaat. Je kunt dat uiteraard wel veinzen, dat hij een belangrijke rol speelt in je private leven, soms is dat zelfs noodzakelijk voor een lucratief verloop van het onderzoek, maar dat mag nooit werkelijk gebeuren, want de schade zou enorm kunnen zijn. Let op of er zich geen andere antropologen 'undercover' onder zijn slaven bewegen, want je kunt elkaar in je onderzoek grondig tegenwerken, en soms zelf ongewild ontmaskeren, zo leren ons diverse anekdotes.
Benader een slecht mens omzichtig, formuleer een strategie of een plan van aanpak, bestudeer de slechte mens allereerst vanaf de zijlijn om te bepalen welk soort hij is. Dat is erg belangrijk, want elk soort slecht mens vereist een andere benaderingsstrategie. Zo zijn er slechte mensen die anderen gebruiken om zelf maatschappelijk beter te worden, die zouden benaderd kunnen worden door te veinzen dat je een bepaalde te benijden positie hebt die door hem misbruikt kan worden. maar er zijn ook slechte mensen die anderen misbruiken zonder dat daar een reden voor staat. Dan hoef je alleen maar kwetsbaarheid te veinzen. Er zijn slechte mensen die eisen van iedereen om hen heen, dan ze hen vereren, dat is het type slecht mens dat anderen tot lijfeigene maakt of tot lid van zijn hofhouding. Benader je een dergelijk slecht mens vanuit een onderdanige positie, dan zal hij je snel in je hofhouding toelaten, en als je binnen die hofhouding de andere leden verraadt door het slechte mens in de oor te fluisteren dat ze hem eigenlijk niet vereren, dan kun je steeds dichter bij hem komen. Er zijn slechte mensen die op de zak van anderen teren en slechts vrienden toestaan met een dikke portemonnee die ook bereid zijn om die portemonnee te trekken, doorgaans uit goedgelovigheid, soms uit angst. Maar er zijn ook slechte mensen die alleen mooie of markante lijfeigenen om zich heen willen, waarna ze zelf uiteraard in het middelpunt gaan staan. Die kun je gemakkelijk benaderen als je zelf mooi of markant bent, een tip is dat kleren en accessoires de persoon maken, maar je kunt ook liegen dat je toegang hebt tot grote hoeveelheden mooie en markante mensen, die met jouw onmisbare hulp door het slechte mens kunnen worden geknecht en misbruikt.
Ben je eenmaal bij het slechte mens in de gratie, dan kun je proefnemingen doen.
Een leuk experiment, speciaal voor beginners, is die waarbij je de lakeien of lijfeigenen van de slechte mens confronteert met hun lijfeigenschap. Dat moet je goed voorbereiden, want de loyaliteit van de lijfeigene mag niet ter discussie staan, anders raak je de grip op de zaak kwijt. Soms kun je zover gaan dat er een een einde aan zijn leven maakt, soms raken ze in de put, maar ook vaak kun je ze niet zover krijgen dat ze hun leven als lijfeigenen contempleren. Dat vereist immers ervaring, maar dit experiment kan ook als doel hebben voor de onderzoeker om ervaring op te doen en, eventueel, om de antropologische structuur van de slaventroep te determineren en in kaart te brengen. Dat is van belang voor eventuele vervolgstappen.
Een ander experiment is die waarin je de hiërarchie van de lijfeigenen test. Dat kan alleen als je zelf al behoorlijk in die hiërarchie bent geklommen, anders word je niet serieus genomen. Vermakelijk, maar ook leerzaam, is het waarnemen van de wanhopige pogingen die een lijfeigene onderneemt om zijn wankele status in de hofhouding van de slechte mens te consolideren of te bevestigen. Hij zal door het vuur gaan bij de slechte mens om diens goedkeuring te krijgen, afwezigheid daarvan zal hem alleen maar sterker motiveren om zich slaafser op te stellen. Andere lijfeigenen zullen hun kans schoon zien om de positie van de eerste lijfeigene, die ter discussie staat, te claimen, door zich volkomen nederig ten opzichte van de slechte mens op te stellen en hun leven zo volledig mogelijk aan hem te wijden. Interessant is dan te zien wanneer, dat wil zeggen op basis van welke prikkel, de slechte mens kiest voor welke lijfeigene.
Het mooiste experiment is natuurlijk die van de oorlog, dat wil zeggen, confronteer twee slechte mensen met elkaar, liefst van hetzelfde type, en neem waar wat er gebeurt. Je kunt je waarnemingen op een kladje noteren, beter is om de gebeurtenissen op video vast te leggen, zodat ook andere antropologen er hun voordeel mee kunnen doen. Wees in ieder geval voorbereid op gekrakeel en vuurwerk. Let ook op de lijfeigenen van de beide slechte mensen, hoe hun loyaliteit kan wijzigen naar aanleiding van het verloop van de strijd, of en hoe de slechte mensen de grip op hun hofhouding kwijt raken en wat er gebeurt als een duidelijke winnaar opstaat.
Uit: Giacomo's Praktijkhandboek Toegepaste Sociale Antropologie, deel 66, pagina 7584-7586
Wednesday, May 29, 2013
Enige vrouwonvriendelijke religieuze teksten
Qur’an Sura 4:34, “Men have authority over women because [Allah] has made the one superior to the other… Good women are obedient… As for those from whom you fear disobedience, admonish them and send them to beds apart and beat them. Then if they obey you, take no further action against them…”
Revelation 14.4, "These are they which were not defiled with women; for they are virgins. These are they which follow the Lamb whithersoever he goeth. These were redeemed from among men, being the firstfruits unto God and to the Lamb."
"When I stood on the door of hell, I saw most of its inhabitants were women” – Prophet of Islam, Mohammed, Sahih AlBukhari, 5196"
1 Korintiërs 14:33-36: “…Zoals in alle gemeenten der heiligen moeten de vrouwen in de gemeenten zwijgen; want het is haar niet vergund te spreken… en …want het staat lelijk voor een vrouw te spreken in de gemeente…”
1 Timoteüs 2:11-12: “…Een vrouw moet zich rustig, in alle onderdanigheid, laten onderrichten, maar ik sta niet toe, dat een vrouw onderricht geeft of gezag over de man heeft; zij moet zich rustig houden…”
Prediker 7:26: “…En ik ontdekte iets, bitterder dan de dood: de vrouw, die een valstrik is en wier hart een net is, wier handen boeien zijn…”
Revelation 14.4, "These are they which were not defiled with women; for they are virgins. These are they which follow the Lamb whithersoever he goeth. These were redeemed from among men, being the firstfruits unto God and to the Lamb."
"When I stood on the door of hell, I saw most of its inhabitants were women” – Prophet of Islam, Mohammed, Sahih AlBukhari, 5196"
1 Korintiërs 14:33-36: “…Zoals in alle gemeenten der heiligen moeten de vrouwen in de gemeenten zwijgen; want het is haar niet vergund te spreken… en …want het staat lelijk voor een vrouw te spreken in de gemeente…”
1 Timoteüs 2:11-12: “…Een vrouw moet zich rustig, in alle onderdanigheid, laten onderrichten, maar ik sta niet toe, dat een vrouw onderricht geeft of gezag over de man heeft; zij moet zich rustig houden…”
Prediker 7:26: “…En ik ontdekte iets, bitterder dan de dood: de vrouw, die een valstrik is en wier hart een net is, wier handen boeien zijn…”
Thursday, May 23, 2013
Kant's drogreden van de esthetica
Immanuel Kant beschouwt het verschijnsel dat je een mooi berglandschap ziet en dat 'prachtig' vindt ongeveer als volgt:
Hij zegt, dat de esthetische ervaring die je bij het zien van het berglandschap ondergaat, voortkomt uit het feit dat je het landschap als een kunstwerk ziet, dus alsof iets of iemand (God?) het landschap expres mooi of aansprekend heeft gemaakt om de mens te plezieren, als een kunstwerk. Volgens Kant zit hier een drogreden achter die te maken heeft met het feit dat mensen altijd een oorzaak of een verklaring zoeken achter een verschijnsel. Dit komt voort uit de falabele gedachte dat als een verschijnsel geen oorzaak, functie of verklaring heeft, het in feite niet kan bestaan, of geen recht van bestaan heeft. Als wij de oorzaak of functie niet kennen, kennen wij het verschijnsel zelf nog niet goed genoeg, en is onderzoek noodzakelijk. Deze metafysische drogreden wordt volgens Kant het meest helder bij het reflecteren op schoonheid.
Kant, maar overigens ook anderen, wijt deze drogreden aan de beperkingen van de taal. Het is ons onmogelijk om geen causale verbanden of redenen te zien, ook al is het onwaarschijnlijk dat ze er zijn, omdat de taal ons dat niet toestaat. Zo is de metafysica, waarin schoonheid een grote rol speelt, slechts een gebied dat nog niet afdoende onderzocht is.
Kant heeft wel een oplossing voor deze drogreden, die ligt in de lijn van helder taalgebruik of toegeven dat bepaalde verschijnselen niet onderzocht kunnen worden omdat de menselijke geest, met name de menselijke ratio, te beperkt is, maar in mijn optiek is het juist kunst, als geobjectiveerde intentionele schoonheid in de breedste zin van het woord, die oplossingen zou kunnen bieden. Kunst zou immers kunnen fungeren als een taalvorm die de beperkingen van het grammaticaal bepaalde taalgebruik zou kunnen opheffen of aanvullen. Daarmee is niet gezegd dat objecten van kunst taal kunnen vervangen. Kunst is per definitie, zo is mijn mening, een intersubjectief reflexief medium waarin de handicaps van de taal, ook de taal die onderhevig is aan de wetten van de logica, kunnen worden geneutraliseerd.
Hij zegt, dat de esthetische ervaring die je bij het zien van het berglandschap ondergaat, voortkomt uit het feit dat je het landschap als een kunstwerk ziet, dus alsof iets of iemand (God?) het landschap expres mooi of aansprekend heeft gemaakt om de mens te plezieren, als een kunstwerk. Volgens Kant zit hier een drogreden achter die te maken heeft met het feit dat mensen altijd een oorzaak of een verklaring zoeken achter een verschijnsel. Dit komt voort uit de falabele gedachte dat als een verschijnsel geen oorzaak, functie of verklaring heeft, het in feite niet kan bestaan, of geen recht van bestaan heeft. Als wij de oorzaak of functie niet kennen, kennen wij het verschijnsel zelf nog niet goed genoeg, en is onderzoek noodzakelijk. Deze metafysische drogreden wordt volgens Kant het meest helder bij het reflecteren op schoonheid.
Kant, maar overigens ook anderen, wijt deze drogreden aan de beperkingen van de taal. Het is ons onmogelijk om geen causale verbanden of redenen te zien, ook al is het onwaarschijnlijk dat ze er zijn, omdat de taal ons dat niet toestaat. Zo is de metafysica, waarin schoonheid een grote rol speelt, slechts een gebied dat nog niet afdoende onderzocht is.
Kant heeft wel een oplossing voor deze drogreden, die ligt in de lijn van helder taalgebruik of toegeven dat bepaalde verschijnselen niet onderzocht kunnen worden omdat de menselijke geest, met name de menselijke ratio, te beperkt is, maar in mijn optiek is het juist kunst, als geobjectiveerde intentionele schoonheid in de breedste zin van het woord, die oplossingen zou kunnen bieden. Kunst zou immers kunnen fungeren als een taalvorm die de beperkingen van het grammaticaal bepaalde taalgebruik zou kunnen opheffen of aanvullen. Daarmee is niet gezegd dat objecten van kunst taal kunnen vervangen. Kunst is per definitie, zo is mijn mening, een intersubjectief reflexief medium waarin de handicaps van de taal, ook de taal die onderhevig is aan de wetten van de logica, kunnen worden geneutraliseerd.
Monday, May 20, 2013
Vernietigen van Schilderijen
Mensen vragen mij wel eens waarom ik zoveel schilderijen vernietig, en ik denk daar zelf ook vaak over na..
Ik vermoed dat het ontstaan van mijn schilderwerk draait om de dialoog tussen het half afgemaakte schilderij, dus hetgeen dat ik al geschilderd heb, en mijzelf. Het schilderij moet mij vertellen wanneer het af is, en wat er nog bij zou moeten worden geschilderd. Ik zou de schilderijen die ik van tevoren in zijn geheel heb bedacht, dus zonder dialoog, wantrouwen, want dat zijn niets anders dan plaatjes, voorgekookte afbeeldingen, en daarmee decoratief, kitscherig, banaal, snobistisch en oninteressant. Wie onverhoopt dat soort zaken wil zien moet naar MTV kijken of de posterafdeling van de IKEA bezoeken. Ik vernietig die schilderijen waarbij tijdens het schildersproces de dialoog is gestopt. Als het schilderij mij niets meer wil zeggen, dan is het immers onmogelijk om het te voltooien. In dat geval stopt de 'samenwerking'. Daar zit ook een wraakzuchtige kant aan: "Wil je niet meer met mij in dialoog? Dan vernietig ik je."
Maar het vernietigen van schilderijen heeft ook een tragische kant: het heeft iets weg van een moedwillige abortus naar aanleiding van geconstateerde afwijkingen van de ongeboren vrucht. Een droevig van de wereld wegnemen van iets dat misschien wel een onbepaald soort recht van leven had, ook al is dat leven afwijkend, misvormd, irrelevant of niet-functioneel. In dat geval onderga ik na het vernietigen een rouwperiode. Ik heb iets doodgemaakt.
Ik vermoed dat het ontstaan van mijn schilderwerk draait om de dialoog tussen het half afgemaakte schilderij, dus hetgeen dat ik al geschilderd heb, en mijzelf. Het schilderij moet mij vertellen wanneer het af is, en wat er nog bij zou moeten worden geschilderd. Ik zou de schilderijen die ik van tevoren in zijn geheel heb bedacht, dus zonder dialoog, wantrouwen, want dat zijn niets anders dan plaatjes, voorgekookte afbeeldingen, en daarmee decoratief, kitscherig, banaal, snobistisch en oninteressant. Wie onverhoopt dat soort zaken wil zien moet naar MTV kijken of de posterafdeling van de IKEA bezoeken. Ik vernietig die schilderijen waarbij tijdens het schildersproces de dialoog is gestopt. Als het schilderij mij niets meer wil zeggen, dan is het immers onmogelijk om het te voltooien. In dat geval stopt de 'samenwerking'. Daar zit ook een wraakzuchtige kant aan: "Wil je niet meer met mij in dialoog? Dan vernietig ik je."
Maar het vernietigen van schilderijen heeft ook een tragische kant: het heeft iets weg van een moedwillige abortus naar aanleiding van geconstateerde afwijkingen van de ongeboren vrucht. Een droevig van de wereld wegnemen van iets dat misschien wel een onbepaald soort recht van leven had, ook al is dat leven afwijkend, misvormd, irrelevant of niet-functioneel. In dat geval onderga ik na het vernietigen een rouwperiode. Ik heb iets doodgemaakt.
Sunday, May 12, 2013
Rajastaanse kasteelschilderkunst
Wednesday, May 08, 2013
Koolmees
Sunday, May 05, 2013
Saturday, May 04, 2013
Korte morele bespiegeling op het herdenken van de 'goede' slachtoffers
De discussie die op dit moment door Nederland waart, is die rond het vinden van een antwoord op de volgende vraag:
"..moet Nederland bij de dodenherdenking alleen de 'goede' Nederlandse slachtoffers herdenken, of ook de 'foute' Nederlanders en Duitsers?"
Die vraag kent in zichzelf een behoorlijke morele vooringenomenheid. Ze impliceert namelijk dat mensen goed of fout kunnen zijn. Dit is een morele tegenpool van de gedachte dat mensen in zichzelf nooit goed of fout kunnen zijn, maar wel goed of fout kunnen handelen. ik ben een zeer groot voorstander van de laatste gedachte, maar de vraagstelling gaat nog verder. Zij impliceert namelijk ook, dat niet alleen individuele mensen goed of fout kunnen zijn, maar dat ook bepaalde bevolkingsgroepen (Duitsers) of groepen mensen met gemeenschappelijke eigenschappen (foute Nederlanders, NSB'ers) gekwalificeerd kunnen worden door het predicaat 'goed' of 'fout'. Het behoeft, naar ik hoop, niet veel uitleg dat deze gedachte door mensen of machthebbers behoorlijk kan worden misbruikt. In de ethiek kent men de begrippen 'endomoraal' en 'exomoraal', betrekking hebbend op de gedachte dat een bepaald moreel construct alleen voor ingewijden in groep A geldt (endomoraal) maar voor mensen buiten die groep ingewijden geldt voor de ingewijden van groep A een andere, meestal ongunstiger moreel construct. (exomoraal) Zo is het in Nederland immoreel om iemand te doden. (endomoraal) Maar als een Nederlandse militair een Afghaanse Taliban doodt, krijgt hij een lintje. (exomoraal) Stel je voor wat er gebeurt als men ontdekt dat die Taliban een Nederlands paspoort blijkt te hebben. En ook nog eens blank en blond is.
Men moet zich überhaupt afvragen of geografische grenzen wel grond kunnen bieden aan morele bespiegelingen. Waarom is het mij, als Nederlander, immers meer gelegen om iemand uit Twente te verdedigen dan iemand uit Senegal?
Tenslotte is het zo, dat het niet mogelijk is, om de 'goeden' van de 'fouten' te onderscheiden. Een manhafte poging daartoe vindt men in het utilisme van de Engelse jurist Jeremy Bentham. Op verzoek kan ik wel uitleggen waarom dit utilisme niet werkt. (kort gezegd: omdat het principieel onrechtvaardig is)
Bovenstaande vraag staat dus bol van immorele principes en discutabele vooringenomenheden. Ik denk dat het realistischer zou zijn on de vraag als volgt te formuleren:
".. moet Nederland bij de dodenherdenking alleen de 'winnaars' van de oorlog herdenken, of mogen ook de 'verliezers' herdacht worden?"
"..moet Nederland bij de dodenherdenking alleen de 'goede' Nederlandse slachtoffers herdenken, of ook de 'foute' Nederlanders en Duitsers?"
Die vraag kent in zichzelf een behoorlijke morele vooringenomenheid. Ze impliceert namelijk dat mensen goed of fout kunnen zijn. Dit is een morele tegenpool van de gedachte dat mensen in zichzelf nooit goed of fout kunnen zijn, maar wel goed of fout kunnen handelen. ik ben een zeer groot voorstander van de laatste gedachte, maar de vraagstelling gaat nog verder. Zij impliceert namelijk ook, dat niet alleen individuele mensen goed of fout kunnen zijn, maar dat ook bepaalde bevolkingsgroepen (Duitsers) of groepen mensen met gemeenschappelijke eigenschappen (foute Nederlanders, NSB'ers) gekwalificeerd kunnen worden door het predicaat 'goed' of 'fout'. Het behoeft, naar ik hoop, niet veel uitleg dat deze gedachte door mensen of machthebbers behoorlijk kan worden misbruikt. In de ethiek kent men de begrippen 'endomoraal' en 'exomoraal', betrekking hebbend op de gedachte dat een bepaald moreel construct alleen voor ingewijden in groep A geldt (endomoraal) maar voor mensen buiten die groep ingewijden geldt voor de ingewijden van groep A een andere, meestal ongunstiger moreel construct. (exomoraal) Zo is het in Nederland immoreel om iemand te doden. (endomoraal) Maar als een Nederlandse militair een Afghaanse Taliban doodt, krijgt hij een lintje. (exomoraal) Stel je voor wat er gebeurt als men ontdekt dat die Taliban een Nederlands paspoort blijkt te hebben. En ook nog eens blank en blond is.
Men moet zich überhaupt afvragen of geografische grenzen wel grond kunnen bieden aan morele bespiegelingen. Waarom is het mij, als Nederlander, immers meer gelegen om iemand uit Twente te verdedigen dan iemand uit Senegal?
Tenslotte is het zo, dat het niet mogelijk is, om de 'goeden' van de 'fouten' te onderscheiden. Een manhafte poging daartoe vindt men in het utilisme van de Engelse jurist Jeremy Bentham. Op verzoek kan ik wel uitleggen waarom dit utilisme niet werkt. (kort gezegd: omdat het principieel onrechtvaardig is)
Bovenstaande vraag staat dus bol van immorele principes en discutabele vooringenomenheden. Ik denk dat het realistischer zou zijn on de vraag als volgt te formuleren:
".. moet Nederland bij de dodenherdenking alleen de 'winnaars' van de oorlog herdenken, of mogen ook de 'verliezers' herdacht worden?"
Saturday, April 20, 2013
Saturday, April 13, 2013
Kuifleeuwerik
Friday, April 12, 2013
Dead Girl
Subscribe to:
Posts (Atom)