Rechtvaardigheid

Een aantal weken geleden was mijn linkeroor verstopt. Waarschijnlijk niet goed schoongemaakt of te veel aangestampt met een wattenstaaf. Elke ochtend als ik uit bed kwam was het oor helemaal dicht, en dat is nogal lastig, vooral in het verkeer, en in conversaties met meerdere personen, omdat je geen driedimensionaal auditief gehoor meer hebt. 's Middags, zo rond drie uur ging het oor met een plop weer open, weliswaar kwam er niet veel geluid door, toch was ik in staat om veel beter te horen.
Als dat elke dag gebeurt, 's ochtends doof en ongeveer drie uur met een plop weer wat gehoor, dan ga je er aan wennen. Ik wachtte erop, rekende erop, keek naar de klok wanneer het weer drie uur was.
Ik ging rechten ontlenen. Ik vond dat het rechtvaardig was dat mijn oor om drie uur open ging.
De laatste dagen ging het oor niet meer open. Dat vond ik onrechtvaardig. Ik stelde, dat ik onrechtvaardig behandeld was.
Er zijn niet zoveel eigenschappen die mensen van dieren onderscheiden, maar drie kan ik er noemen: taalgebruik, een diepgewortelde traditie in beeldende kunst en andere kunsten, en gevoel voor rechtvaardigheid. Als de rechtvaardigheid op bovenbeschreven wijze in de menselijke cultuur is geslopen, als een 'recht hebben op verschijnselen', dan is een ethisch gevoel, of een morele grondhouding, niets verschillend van het verwachtingspatroon van dieren ten opzichte van gebeurtenissen en verschijnselen.
Blijft alleen de taal over, en de kunst.