In de eerste helft van de negentiende eeuw was men zeer geinteresseerd in nieuwe synthetische alternatieven voor dure verfstoffen. Zo vond men een goedkoop alternatief voor Lapis Lazuli (aquamarijn) en een alternatief op basis van dierlijke grondstoffen voor de cadmiumpigmenten. (het zg. Azo-pigment) Ook de uitvinding van kant en klaar gewreven verf in loden zakjes (tubes) kwam in zwang, waardoor schilders spontaan buiten konden schilderen. (impressionisme had niet zonder die uitvinding kunnen bestaan) In die periode begon men ook met het destilleren van ruwe olie en een prdukt van dat proces is Asphalt, een soort bitumen. Men dacht een goedkope donkerbruin gevonden te hebben en ging dit rijkelijk in schilderijen gebruiken. Helaas kwam men er na een tiental jaren achter dat bitumen niet drogen en dus schollen op het schilderij veroorzaken. Hele generaties schilders zagen hun oeuvre verschollen. Dit is een voorbeeld van een bitumenschilderij uit de eerste helft van de 19e eeuw. Die kun je nu nog steeds voor weinig op veilingen aanschaffen. Mijn vader had dit werk aangeschaft en nu heb ik het gekregen.
No comments:
Post a Comment