Het werk van de 15e eeuwse Florentijnse schilder Sandro Botticelli heeft mij nooit zo kunnen behagen. De oorzaak daarvan zou kunnen liggen in het feit dat zijn ‘Geboorte van Venus’ en ‘Primavera’ (beide in het Uffizzi te Florence) zoveel zijn gekopieerd op brooddozen en onderbroeken dat de lol er een beetje af is. Daarnaast kwam zijn schilderstijl mij een beetje naief en cartoonachtig over. Maar nu ik een groot deel van zijn oeuvre heb gezien en niet alleen van reprodukties in boeken en op strandkleding ken, ben ik toch onder de indruk geraakt. Met name zijn onbekende werken, zoals de ‘Cestello Annunzacione’, maar vooral ‘La Callunia di Apelle’, dat zijn toch raadselachtig goede werken. Botticelli verstaat de kunst een scene heel dynamisch en met veel aktie weer te geven, maar toch een verstilling te bewerkstelligen door een grote lege ruimte boven de scene te laten. Dat spreekt mij aan. Ik ken geen andere schilder uit die periode die dat effect kan bereiken. Hierbij een plaatje van de ‘Apelles’.
No comments:
Post a Comment