Eerder deed ik gewag van het feit dat bij representatieve media, bijvoorbeeld een schilderij, een dualiteit bestaat tussen het zien van het object (verf, doek, lijst) en het zien van een afbeelding(landschap, portret) waarbij je of het een of het ander ziet, maar nooit allebei tegelijk. Ik ben ernstig aan het twijfelen of die dualiteit wel houdbaar is. (mij daarmee op gevaarlijk terrein begevend, aangezien die dualiteit door bepaald grote denkers wordt voorgestaan)
Ik geloof niet dat er een verschil in receptie is tussen figuratieve en abstracte beeldende kunst, ingegeven door de gedachte dat de beschouwer altijd op zoek is naar mimesis of representatie, ook in abstracte werken, zelfs in werken die behoren tot de groep van zogenaamde materieschilderkunst. Er is naar mijn idee wel een verschil in interpretatie tussen figuratieve en abstracte kunst, maar dat heeft niets te maken met bovengenoemde dualiteit.
Ontkennen van die dualiteit levert echter wel weer problemen op voor het juist begrijpen van immersie. Als immersie betekent 'tot op zekere hoogte geloven dat een gerepresenteerde wereld waar is' (etc..) dan zou bij elke representatie immersie moeten optreden, omdat de beschouwer altijd op zoek is naar representatie. Misschien is het zo, dat een belangrijke eigenschap van immersie is, dat zij pas plaatsvindt na het herkennen van een representatie. Dat is een behoorlijk gewaagde stelling.
No comments:
Post a Comment