Een leuk boek over representatie en immersie (alhoewel dat woord niet wordt genoemd) is "Richard Wollheim on the Art of Painting" onder redactie van Rob van Gerwen. De ideeen van Wollheim worden kernachtig maar wel adequaat door van Gerwen uit de doeken gedaan, een aantal experts (o.a. Paul Crowther) geeft een kritische reaktie op het denken van Wollheim in korte artikelen en Wollheim zelf reageert tenslotte op die reakties. De reakties zijn m.i. van wisselende kwaliteit en sommige tegenwerpingen worden door Wollheim op overtuigende wijze gepareerd. Nochthans zijn de gedachten van Wollheim zelf over het onderwerp 'representatie' het interessantst.
Wat mij bijzonder interesseert is de discussie tussen Wollheim en van Gerwen over de kwestie van het niet-handelen naar de representatie. We voelen wel met de protagonist mee als die in de problemen komt, maar we schieten die niet te hulp. (stel je voor dat we in de bioscoop naar voren snellen om James Bond te waarschuwen voor naderend onheil, of Blofeld een pak slaag te geven.. we zouden voor gek worden versleten door de overige bioscoopbezoekers) Eerder op deze blog merkte ik op dat als ik naar een voetbalwedstrijd kijk, en er op doel wordt geschoten, dat ik merk dat mijn rechtervoet met het schot meebeweegt.
2 comments:
Blijft een lastig punt. Ik ben benieuwd naar de ideeën van Van Gerwen. Zeker met het oog op bijvoorbeeld Walton. Die werkt zich volgens mij aardig in de nesten wanneer hij handelen n.a.v. representaties belicht.
Het is een groot probleem... ik denk dat het te maken heft met het wel geloven dat de representatie niet echt is, in tegenstelling tot het niet geloven dat de representatie wel echt is.
Post a Comment