Stelling: er is geen verschil tussen een volledige representatie en de objectieve werkelijkheid.
Veel auteurs over het onderwerp spreken van een zo volledig mogelijke representatie en de bijna absolute immersie die daarbij wordt veroorzaakt, en menen dat zo'n volledige representatie strevenswaardig is.
Ik ben het daar niet mee eens. Er bestaan namelijk volledige representaties in de beeldende kunst, in de vorm van readymades. Een voorbeeld: Warhol stelde in 1964 (voor het eerst) zijn Brillo Boxen tentoon, dozen met zeep die rechtstreeks uit de supermarkt in het museum werden geplaatst, met de zeep er nog in. Zijn dat representaties van zeepdozen? Nee, het zijn de zeepdozen zelf. (uiteraard deed Marcel Duchamp hetzelfde vele jaren eerder)
Die readymades lijden aan een interpretatieprobleem dat te herleiden is met een intentioneel argument (de representatie zelf is niet van belang, maar de reden waarom die representatie wordt vervaardigd wel) en kan worden opgelost door een institutioneel argument, met de nodige problemen, die uitgebreid door Arthur Danto in zijn boek 'Transfiguration of the Commonplace; zijn omschreven.
Dit is niet de juiste weg om een beter begrip van immersie en de werking van representaties te formuleren, zoals de kritieken van kunsttheoretici op de gedachten van Danto al voorspellen. Het concept van een volledige representatie zegt niets over de mechanismen achter de werking van immersie.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Hoor ik hier ons laatste gesprek weerklinken?;-)
Met de toevoeging dat er in de beeldende kunst al volledige representaties bestaan in de vorm van readymades, en dat daar ook al behoorlijk over getheoretiseerd is.
Post a Comment