Nut en kunst

Probleem voor de cultuur is, dat in een darwinistisch-kapitalistische maatschappij, en dito wereldbeeld, en een utilistisch mensbeeld, alles in kaders van nut wordt beoordeeld. Wat beleidsmakers doorgaans doen om de kunsten tegen populisme te verdedigen (niet alleen de financiele ondersteuning daarvan) is meegaan in dat utilistische denken door kunst in termen van nut te omschrijven. ("..maar kunst heeft wel degelijk nut, want het brengt geld in het laatje", of zo) Ik denk dat dat niet de correcte wijze is om de kunsten een plaats in de maatschappelijke maalstroom van ultra-liberalismen te verschaffen. De reden daarvan is, dat ik denk dat het een noodzakelijke eigenschap is van kunst dat zij zich juist anti-utilistisch opstelt. Zij kan zich niet in termen van nut laten evalueren. Kunst bezit een doelloze doelmatigheid. Maar zij kan wel worden ingezet om de fouten van een kapitalistische ultra-liberale grondhouding bloot te leggen, niet in ethische maar in humane zin. Dat maakt de kunsten veel waardevoller voor een gezonde samenleving dan het prijskaartje doet vermoeden.