Wat is dat, schilderen - 2

"Waarom zou je schilderen", is de vraag die mij al jaren achtervolgt. Ik word bedwelmd door de overtuiging dat schilderkunst communicatie is, en vraag mij in wanhoop af of ik wel iets wil communiceren. "Waarom zou je schilderen", dat wordt, o gruwel, synoniem met: "waarom zou je communiceren"…
Ik wil niet dat schilderen en communiceren synoniemen zijn. Ik weet niet waarom. Het maakt dat ik mij ongemakkelijk voel. Alsof ik de schilderkunst besmeur. Ik weet niet waarom. Een geeigender vorm van kunst dan schilderkunst kan ik mij niet voorstellen en een ineffectiever communicatiemethode dan schilderkunst ook niet. Ik heb geen redenen. Ik weet niet waarom.
Het alternatief voor schilderkunst als communicatiemiddel is schilderkunst als decoratie. Die constatering doet mij kokhalzen. Bovendien neem ik dan aan dat de verschillende decoratieve elementen in een gemiddelde eengezinswoning niet communiceren. Een aanvechtbare conclusie.
Het wordt tijd dat er iets geschilderd wordt dat niet communiceert. En niet decoreert.
Ik heb het gevoel dat dit soort zaken belangrijk zijn voor het beoefenen van beeldende kunst maar ik weet niet waarom.
Er moet iets bevrijd worden. En niet om dat de avant-garde zichzelf in principe wil bevrijden maar omdat de avant-garde geen grond meer heeft om te bestaan. De avant-garde is een communicatiemiddel dat je kunt marketen en branden. Ik gruwel weer. Misschien ben ik te veel een purist maar pure schilderkunst kan alleen door puur denkende kunstenaars worden vervaardigd.
Moet ik weer terug naar de esthetisch behaaglijke kunstbeoefening, voor zover dat geen vorm van decoratie is?
Ik wil niet communiceren.
Rembrandt wilde niet communiceren.
Moet ik als hedendaags kunstenaar mijzelf beroepen op Rembrandt, de zeventiende eeuwer, om mij bij een dilemma te helpen? Zijn er geen eigentijdser antwoorden?
Dit zijn knagende vragen. Ik weet niet waarom.
Ik ben geen beeldend kunstenaar meer omdat ik de beeldende kunst niet meer begrijp. In mijn ogen is zij functieloos omdat haar magie is verworden tot communicatie door dodelijke intellectuele anorexia nervosa. De kracht is uit mijn gedachten. De prikkelende creativiteit die in dienst staat van de magie is nu een slap communicatief en beperkt inzetbaar orgaan geworden. De vrijheid is weg. Daarvoor is beklemming en doelgerichtheid in de plaats gekomen. Ik weet niet waarom. Het maakt me wel depressief en weerhoudt mij van schilderen, omdat ik niet meer vrij kan zijn.