Gezwam..

“Niets is zo ouderwets als de zucht naar het nieuwe” Boris Groys
Er is parallellisering gaande tussen de kapitalistische cultuur, waarin een constant verlangen naar het nieuwe om het oude te vervangen prevaleert boven een in verwondering omzien naar geslaagde concepten in het verleden. De kunst en de kapitalistische cultuur hebben dit fenomeen gemeen. Kijk maar eens naar culturen waarin vernieuwing onder druk van kapitalisering geen plaats heeft, bijvoorbeeld voormalig Rusland of de DDR. Geologisch onderdeel van Europa maar cultureel verschillend als mogelijk is. Vernieuwingsdrang is in het socialistisch realisme uit den boze. Minachtend hebben wij kapitalisten deze anti-vernieuwing gadegeslagen en geringschattend hebben wij het terzijde geschoven.
Maar nu is de westerse kunstwereld zich gewaar van het slaafse volgen van de kapitalistische tiran, althans wat blinde vernieuwingsdrang betreft. Vernieuwing om de vernieuwing. Vernieuwing om de concurrentiepositie, om de individuele eigenheid en de verkoopbaarheid, niet om kwaliteit, conceptualiteit, inzicht, kracht.

Een vooruitzien zonder terugblik, derhalve. Een onbeteugeld verlangen naar het nieuwe dat per definitie beter is dan het oude, culminerend in het als een dolle stier voortrazen richting onbekende einders. Geen tijd voor wijze lessen van weleer of een culturele introspectie.
Dit is een van de kapitalistische pijlers waar de recentste kunst zich tegen te weer stelt.

Het verleden en de toekomst. En het heden als overbrugging, zwanger van hetgeen haar in de toekomst brengen zal, en wijs door de lessen die het verleden haar leerde. Het is een eeuwige zwangerschap, met een eeuwige geboorte. En in die geboorten ligt de wijsheid, in de reeks van geboorten die de tijd maakt. (wat een gezwam)