Naar wijsgerige inzichten bestaat onderscheid tussen intersubjectiviteit en subject-objectrelaties. Een subject-object relatie is een communicatieve verhouding tussen een subject en een object. Een subject is een communicatief receptieve en aktieve opponent in communicatie, een object is niet-receptief of aktief. (dit is een zeer versimpelde weergave van een technisch ingewikkelde discussie)
Als je naar het toilet moet, dan loop je naar de deur van het toilet, pak je de deurklink, open je de deur en ga je naar binnen. Je ondervindt dan een lage subject-object relatie met de deurklink. Maar stel dat je naar het toilet moet, je de deurklink grijpt en de deur zich niet opent, dan kijk je naar de deur, zie je ergens een rood vlakje ter indicatie dat het toilet bezet is. Je subject-object relatie met de deur is in dat geval hoger, of intensiever, of bewuster, dan in het eerste geval.
Als je een kroeg binnenloopt, dan zie je in de kroeg allerlei drinkende mensen aan tafeltjes zitten. Die mensen ken je niet, je ziet ze wel en loopt niet tegen ze aan. Je intersubjectiviteit met die mensen is dus laag. Je gaat aan de bar zitten en bestelt een biertje bij de bardame, die vriendelijk knikt. Je intersubjectiviteit met de bardame is hoger dan die met de mensen in de kroeg. Maar dan zie je in je ooghoek aan de andere kant van de bar een oude vriend van de middelbare school zitten, die je al jaren niet hebt gesproken. Je gaat naast hem zitten, en enthousiast vul je de avond met het uitwisselen van herinneringen. De intersubjectiviteit met deze oude vriend is bijzonder hoog.
De vraag is: waar zit dan interactie in dit spel?
Als je interactie definieert als: ‘communicatie tussen mens en machine’ zouden de modellen voor een subject-object relatie ook voor interactie moeten gelden.
Conclusie: een zekere vorm van subject-object relatie in de vorm van interactie is noodzakelijk om immersie bij een beschouwer op te wekken. De reden daarvoor is, dat het, in immersie geponeerde subject, weer een object wordt, zodat de representatie niet levensecht wordt.
Om dit punt sterker te maken, is een goed gefundeerde definitie van interactie noodzakelijk.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Beste Blamkol,
Ik zie dat je alweer bij artikel #24 bent gearriveerd wat betreft het onderwerp immersie. Alhoewel zowel jij als Alex al ver op dreef zijn met dit begrip; voor mij is het nog een redelijk kale bevatting. De huidige omlijning van het begrip heb ik, op basis van de eerste artikelen die jij hierover geschreven hebt, aangevuld met mijn eigen ervaringen en wijsheid. Om deze reden hoop ik dat jij en Alex mij vergeven voor eventuele ‘been there done that’ opmerkingen die ik maak en, indien jullie daar behoefte aan hebben, mij op weg kunnen helpen naar een verdere ontplooiing binnen dit begrip zodat wij op een gelijke lijn kunnen komen
Momenteel verkeer ik mij in een staat waarbij ik probeer het begrip ‘immersie’ te definiëren. Ik heb een lange tijd nagedacht over dit begrip en zit momenteel op de huidige:
"Immersie is een opname in het moment, waarbij de immersief afstand doet van zijn of haar eigen belevingswereld en zich in een staat verkeerd die de gerepresenteerde wereld heeft opgeroepen.”
Ik zou het in grote mate appreciëren als jullie deze definiëring konden beargumenteren tegenover de definitie die jullie zelf van immersie hebben. Door de artikelen op deze blog heb ik heb de indruk gekregen dat er steeds wordt gegraafd binnen een begrip waarvan niet eens ‘zeker is’ wat het nou omvat. Dit is de exacte reden waarom ik hier wat meer solidariteit in probeer te scheppen
Post a Comment