Als je naar de beroemde tekening kijkt van een haas die tegelijkertijd een eend is, valt op, dat je OF een haas OF een eend ziet, maar nooit allebei tegelijk.
Volgens een soortgelijk principe zou ook immersie werken: je bent OF in de objectieve werkelijkheid OF in de door een medium gerepresenteerde werkelijkheid, in dat geval onderga je immersie, maar je bent nooit in allebei tegelijk.
Stel je voor, je gebruikt een medium met een representatie, bedoeld om iets te communiceren, dan valt de communicatie in de objectieve werkelijkheid, en niet in de gerepresenteerde. Teneinde de communicatieboodschap te ontvangen moet je dus als gebruiker in de objectieve werkelijkheid ‘zijn’, en niet in staat van immersie. (dit is een hele lastige, ik ben er nog niet uit wat hier precies bedoeld wordt, ook al heb ik het zelf geschreven....)
Dus een medium dat wil communiceren kan geen gebruik maken van representatie en immersie, of embodiment, omdat dat de communicatie in de weg zit. Als je Nieuwe Media, even voor het gemak, beperkt tot internet, dan zouden er dus twee soorten sites moeten zijn, sites die niet representeren maar communiceren en sites die niet communiceren maar representeren. (je kunt je overigens voorstellen dat een site bestaat uit gedeelten die communiceren en gedeelten die representeren, die kun je dan niet tegelijk bekijken)
Dat vond ik een nogal rare conclusie. Er is geen sprake van twee soorten websites. Daarnaast: verwant aan websites zijn uitingen van grafische media, die communiceren en representeren, en er zijn geen twee aparte soorten grafische media.
Of wel? Ik bedacht mij namelijk dat er wel twee soorten grafische media, zijn, namelijk communicerende grafische media (bijvoorbeeld pamfletten, flyers, kauwgomwikkels etc.) en autonome beeldende kunst.
Toch twee soorten websites?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
Je klinkt nu bijna als Brecht?
Ik vind het niet juist dat je de communicatieve of 'immersieve' waarde direct aan het object (de website) koppelt. Ik zou, als je al van een tegenstelling communicatie-immersie wilt spreken, deze eerder laten afhangen van de leeshouding van de beschouwer dan van het directe object. Een leeshouding kan daarbij gestuurd/beïnvloed worden door het object, maar niet meer dan dat.
Maar een object dat een representatie is, is toch bedoeld om een staat van immersie op te wekken? Zou de 'leeshouding' van de beschouwer anders zijn, zodat geen immersie ontstaat, zoals je zegt, dan zou de representatie niet functioneren. Dat is het punt van mijn stukje.
Ja, precies. Maar het object moet de leeshouding stimuleren. Ik denk niet dat het object of de representatie deze leeshouding afdwingt of dicteert, dat zou de beschouwer m.i. veel te passief maken. Dit zou ook de verschillen tussen beschouwers (bijvoorbeeld interculturele verschillen) negeren. Dat de representatie dan soms niet functioneert, is afhankelijk van zowel de beschouwer als het object/de representatie.
Een leeshouding.. ik noemde dat eerder een 'vooringenomenheid ten opzichte van een representatie'. We bedoelen hetzelfde vanuit verschillende disciplines. Je moet wel ontvankelijk zijn voor een representatie, bereid zijn je te laten onderdompelen. Dat is een vrijwillige bereidheid die niet dwingend door de representatie wordt afgedwongen. Aan de andere kant is het zo dat die bereidheid niets te maken heeft of kan hebben met de inhoud van de representatie. Ik begrijp niet wat je precies bedoelt met 'passief'. Het lijkt me dat je het woord 'passief' in relatie tot immersie als negatief evalueert. Ik zou dat niet willen doen, maar wellicht begrijp ik jouw invulling van het begrip 'passief' in relatie tot ons onderwerp niet correct.
Post a Comment